“ขอบคุณนะที่มา”
สร้อยสวรรค์ยิ้มหยันเล็กๆ “เราอ้วนเหมือนหมูนะ นายจะโอเคจริงๆเหรอ”
“ใครบอกเธอเหมือนหมู เธอไม่ได้อ้วนขนาดนั้น แค่อวบๆเอง กำลังน่ารักเลย”
“งั้นเหรอ” สร้อยสวรรค์หัวเราะส่ายหน้าระอาใจ “ตอนนี้นายไม่ต้องสร้างภาพกับเราแล้วก็ได้นะ เราไม่หลงคำหวานของนายหรอก เรารู้แล้วว่านายไม่ได้เป็นคนน่ารักขนาดนั้น นายมันก็แค่คนตอแหล”
พีรวิชญ์ทำหน้าแทบไม่ถูก “เราไม่ได้รังเกียจเธอจริงๆนะ แต่เราแค่..”
“อยากเข้ากับเพื่อนๆได้ เพราะกลุ่มเพื่อนๆนายปากหมา กวนส้นตีน?”
พีรวิชญ์เป่าลมออกปาก สีหน้าสำนึกผิดเต็มที่ “เราขอโทษ ขอโทษจริงๆ”
“ไม่ต้องขอโทษ นายขอโทษเรามาเยอะแล้ว”
“แล้ว..เธอจะช่วยเราใช่มั้ย”
ที่มาตามนัด ก็เพราะตัดสินใจแล้วไง ยังจะถามอีก
“อืม”
“ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ” แค่จะดีใจ ยังไม่ค่อยมีแรงเลย “สร้อยเป็นคนดีจริงๆ”
“แต่มีข้อแม้”
“อะไรเหรอ บอกมาได้เลย”
“นายต้องเป็นทาสเรา เราจะเรียกใช้นายเมื
