EP.01 | เบาะแส
659 คำ
EP.01 | เบาะแส
หลังจากใช้เวลารวบรวมข้อมูลที่มีอยู่ในมือได้ เจียน่าก็เริ่มจากการตามหาร้านขนมของแม่กัปตัน เพราะจำได้ว่าอังอังเคยพูดชวนเธอไปที่ร้านขนมที่เปิดอยู่ที่เมืองไทย ก่อนที่กัปตันจะย้ายมาที่นี่ และระหว่างนั้นตัวเธอกับครอบครัวกัปตัน รวมถึงตัวกัปตันเอง ยังคงมีโอกาสเจอกันตอนที่กัปตันมาเยี่ยมปู่ทวด ย่าทวดที่สวีเดน เพราะกัปตันจะมาหาเธอ ไม่ก็โทรให้เธอไปหาที่บ้านเขา แต่ช่วงสามปีให้หลังกัปตันกลับขาดการติดต่อไป ไม่ยอมโทรมา โทรหาก็ไม่ติด เวลามาที่สวีเดนก็ไม่บอก เพราะเธอเคยไปถามกับย่าทวดกัปตันที่บ้านพวกท่านบอกว่ากัปตันมาที่สวีเดนอยู่หลายครั้ง แต่เขาไม่ยอมติดต่อเธอ หรือถ้าจะบอกว่าเปลี่ยนเบอร์ที่อยู่บ้านเธอก็ยังคงอยู่ที่เดิม เขาสามารถไปหาเธอได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ไป นั้นหมายความว่าเขาตั้งใจที่จะตัดขาดการติดต่อจากเธอ แต่สิ่งที่เธอไม่เข้าใจมากที่สุดคือเขาทำแบบนี้ทำไม ทำไมจู่ๆ ถึงตีตัวออกห่างจากเธอโดยไม่บอกเหตุผลแบบนี้ ซึ่งเธอจะต้องฟังความจริงจากปากของเขาให้ได้ แต่เวลาของเธอมีจำกัด เธอจึงต้องรีบสะสางเรื่องราวทั้งหมดให้จบก่อนเธอจะกลับสวีเดน
“ใช่แถวนี้รึเปล่านะ” เคย์ล่ามองที่อยู่บนโปสต์การ์ดที่กัปตันเคยส่งมาให้เธอตอนวันเกิดครบสิบปี มันระบุว่าส่งจากร้านเบเกอรี่แห่งหนึ่ง ซึ่งเธอเดาว่าคงเป็นร้านของแม่กัปตันที่เคยบอกเอาไว้
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งตรงบานประตูดังขึ้นส่งสัญญาณบ่งบอกว่ามีลูกค้าเข้ามาภายในร้าน ทำให้พนักงานในร้านจึงรีบตื่นตัวกันโดยปริยาย
“สวัสดีค่า ยินดีต้อนรับค่ะ ลูกค้าสั่งอะไรดีคะ”
“เอ่อ ฉันมาตามหาคนน่ะค่ะ” เจียน่าพยายามออกเสียงภาษาไทยให้ชัดเจนที่สุด เพราะเธอเองพึ่งจะเริ่มเรียนภาษาไทยจริงๆ จังๆ ได้แค่ไม่กี่ปี ทำให้สำเนียงอาจจะยังฟังยากสำหรับเจ้าของภาษา
“ตามหาคน” พนักงานในร้านทวนคำด้วยความสงสัย “ตามหาใครคะ”
“ที่นี่ใช้ร้านของคุณป้าอัง แม่ของกัปตันไหมคะ หนูเป็นเพื่อนเขา”
“อ๋อ เพื่อนคุณกัปตัน ส่วนใหญ่จะเข้าสัปดาห์ละสองสามครั้ง แต่ไม่กำหนดวันแน่นอน แต่วันนี้ไม่น่าเข้านะคะ เพราะถ้าเข้าน่าจะมาถึงนานแล้ว”
“แล้วรู้ที่อยู่ของป้าอังไหมคะ”
“พวกเราไม่รู้หรอกค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“อ๋อ แต่คุณกัปตันเรียนอยู่มหาลัยนานาชาติแอสลี่ย์นะคะ เพื่ออยากลองไปหาที่มหาลัยดู”
“อ่า ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ” เจียน่ากล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะว่ามหาลัยที่กัปตันเรียนเป็นมหาลัยเดียวกันกับที่เธอมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน “งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวไว้มีโอกาสหนูจะมาชิมขนมที่นี่นะคะ”
“ยินดีเลยค่ะ” พนักงานตอบกลับอย่างเป็นกันเอง เพราะความน่ารักของเจียน่าทำให้พนักงานยิ้มตามด้วยความเอ็นดูกับท่าทางตื่นเต้น และการพูดการจาเอาใจใส่ของเธอ
เจียน่าเดินกลับออกมาจากร้านเบเกอรี่ของอังอังด้วยแววตามีความหวัง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเหตุผลที่กัปตันทำแบบนี้จะดีหรือร้าย แต่เธอก็ดีใจที่อย่างน้อยเธอก็จะได้เจอเขา และความพยายามของเธอที่อุตส่าห์บินพื้นฟ้ามาตามหาเขามันไม่สูญเปล่า
--------------------------------------
กัปตันหนีเจียน่าทำไม เดี๋ยวทุบนะ!!
กัปตันกับเจียน่า มีความหลังกัันตอนเด็กๆ นะคะเพื่อใครงง อ่านได้ที่เด็กขุนพลคับ
พ่อของกัปตันเอง55555
- ผู้เขียน
