“ผมจะต่ำได้กว่านี้อีก ถ้าคุณยายยังให้ท้ายหลานสะใภ้ของคุณยายอยู่” ก้องภพท้าทายผู้เป็นยายด้วยแววตา
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างมันกำลังแย่ลงทรงอัปสรจึงเป็นคนที่ต้องเลือกเสียสละเช่นเคย เพื่อไม่ให้คุณหญิงจินดาและก้องภพต้องบาดหมางกันไปมากกว่านี้
“คุณยายคะ อัปสรไม่เป็นไร เดี๋ยวอัปสรกลับไปนอนที่ห้องคุณยายไม่ต้องห่วงอัปสรนะคะ” ทรงอัปสรหันไปกล่าวกับคุณหญิงจินดาด้วยแววตาอ้อนวอน เพราะตอนนี้ก้องภพมีอาการมึนเมา ถ้าต่างฝ่ายต่างยังร้อนเช่นนี้ เรื่องมันอาจจะใหญ่ไปมากกว่านี้ก็ได้
“แน่ใจนะลูกว่าหนูโอเค” แววตาของผู้สูงวัยบ่งบอกความเป็นห่วงเธอชัดเจน
“ค่ะคุณยาย” ทรงอัปสรให้คำมั่น
“ร่ำลากันพอแล้วมั้ง กลับห้องได้แล้ว” ก้องภพกล่าวกับหญิงสาวเสียงห้วน คุณหญิงจินดากำลังจะอ้าปากปรามหลานชาย แต่ท่านก็ต้องเจอสายตาอ้อนวอนของหญิงสาว ทำให้คุณหญิงจินดาจำใจเดินกลับเข้าไปในห้องด้วยความไม่พอใจ
เมื่อคุณหญิงจินดาเดินไปในห้องเรียบร
