เสี่ยวหมิงกลับมาพร้อมกับหิ้วกับข้าวมาสองมือเต็มไปหมด แต่สิ่งที่เขาเห็นคือหยางเหล่ยกำลังนั่งอย่างหงอย ๆ ชะเง้อมองไปยังหน้าปากซอยคล้ายกับกำลังรอใครบางคน จนทำให้คิดว่าอาเหล่ยของเขารอเขากลับมาทำอาหารหรือเปล่า
“อาเหล่ยนายรอใคร”
“รอพี่ถงน่ะสิ มีรถยนต์สีดำห้าคันมารับไปรักษาคนน่ะ”
เสี่ยวหมิงขมวดคิ้ว ปกติพี่ถงไม่เคยไปรักษาคนข้างนอกนี่นา แล้วมีคนมารับหมายความว่ายังไง มีรถยนต์สีดำเป็นคนมีเงินงั้นเหรอ หรือว่า...
“พวกเราจะรวยแล้วเหรอ นี่พวกเรามีทะเบียนบ้านแล้วนะ ต่อไปก็คง...” เสี่ยวหมิงวาดฝันบ้านหลังใหญ่นอนสบาย ๆ พริ้มตามีความสุขจริง ๆ
“รวยที่ไหนกันเล่าถูกข่มขู่ชัด ๆ เพราะบ้านตระกูลกู้เลย” อาเหล่ยที่เป็นต้นเหตุให้ถงถงต้องออกไปรู้สึกหงุดหงิดเต็มกำลังจนอยากระบายออกเต็มที แต่เสี่ยวหมิงไม่เข้าใจเกี่ยวอะไรกับตระกูลกู้ หรือแม่เลี้ยงใจยักษ์ให้คนมาข่มขู่
“อาเหล่ยรอหมิงแป๊บเดี๋ยวหมิงไปทำกับข้าวกินก่อน
