ดั่งไฟที่เผาใจ

"โรส วันนี้พี่จะมีแขกกลับไปทานข้าวที่บ้านด้วย ทำอาหารเพิ่มสักสามสี่อย่างด้วยนะ ไม่เกินห้าโมงเย็นพี่คงจะถึงบ้าน" เสียงปลายสายจากสามีที่วิดีโอคอลมาสั่ง ปณิตาได้แต่พยักหน้ายิ้มรับผ่านหน้าจอมือถือราคาแพง เพราะหน้าที่แม่บ้านคอยดูแลบ้าน เลี้ยงดูลูกสาวและดูแลสามี หญิงสาวทำได้ดีอย่างไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่เลยสักครั้ง "ได้ค่ะพี่ภู แล้วต้องทำเมนูพิเศษอะไรไหมคะ?" "เพื่อนพี่ชอบกินข้าวซอยไก่ โรสทำให้อร่อยแล้วกัน แค่นี้ก่อนนะโรสพี่ต้องทำงานต่อ" "ค่ะ ไว้เจอกันนะคะพี่ภู" หน้าจอโทรศัพท์ดับวูบลงอีกครั้ง ประตูห้องทำงานของภูวินถูกเปิดกว้างออก ร่างเล็กของคนคุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามานั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกันอย่างคุ้นชิน หญิงสาวส่งยิ้มหวานทักทายให้ "เรียกพลอยมาพบถึงห้องทำงานเลย มีอะไรให้พลอยรับใช้อีกงั้นสิ มีแบบงานให้ต้องแก้หรือว่าอะไรภู" "เรื่องงานไม่มี แต่วันนี้จะชวนไปเที่ยวที่บ้าน ภูเคยพูดกับพลอยไว้แล้วนี่นาว่าอยากรีโนเวทบ้านใหม่ทั้งหมด อยากให้มัณฑนากรสาวสวยช่วยไปดูพื้นที่จริงด้วยกัน" "วันนี้เลยเหรอภู น่าจะบอกก่อนล่วงหน้านะ" "พลอยมีนัดแล้วเหรอ? เสียดายเนาะอุตส่าห์สั่งคนที่บ้านทำของโปรดไว้ให้ชิม" "ไม่ ๆ ไม่ได้มีนัด แต่รถพลอยเสียน่ะสิ ซ่อมอยู่ที่ศูนย์" "เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวออกไปด้วยกันเลย ดูบ้านเสร็จ กินข้าวเสร็จ แล้วภูจะขับรถไปส่งที่คอนโดเอง โอเคไหม?" "แต่พาพลอยไปบ้านแบบนี้ คนที่บ้านภูจะเข้าใจผิดไหมล่ะ พลอยไม่อยากให้ภูมีปัญหากับคนที่บ้านหรอกนะ" "พลอยน่ะคิดมากไปแล้ว สรุปพลอยว่างไปกินข้าวบ้านภูใช่ไหม?" ใบหน้าหล่อยิ้มกว้าง สายตาจับจ้องคนตรงหน้าเหมือนรอคอยคำตอบ พลอยไพลินครุ่นคิดอยู่เพียงครู่ก่อนจะพยักหน้ายิ้มรับเบา ๆ เวลา5โมงเย็นที่ตรงเป๊ะ รถยนต์ของภูวินขับมาจอดเทียบที่โรงจอดรถหน้าบ้านหรู ปณิตาเดินอุ้มลูกสาววัยสามขวบออกมาต้อนรับพ่อเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว แต่พอเห็นหญิงสาวหน้าตาสวยก้าวขาลงจากรถถึงกับต้องรีบหุบยิ้มในทันที "นี่ภรรยากับลูกสาวของภูสินะคะ สวัสดีค่ะชื่อพลอยนะคะเป็นเพื่อนภู ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ปณิตายิ้มรับเบา ๆ ก่อนจะส่งลูกสาวให้กับผู้เป็นพ่อได้โอบอุ้มทักทายกัน "โรสค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" "ลูกสาวภูน่ารักจังเลยนะคะ เห็นในรูปว่าน่ารักแล้ว ตัวจริงน่ารักมากกว่าอีก ขอพลอยอุ้มน้องหน่อยได้ไหมคะภู" หญิงสาวหันไปสัมผัสนิ้วมือเล็กของหนูน้อยฟ้าใส ทักทายทำความคุ้นชินกันในทันที "ลองอุ้มดูสิ เผื่อพลอยจะอยากมีลูกขึ้นมาบ้าง" "จะให้พลอยมีกับใครล่ะ ก็ภูเล่นหนีไปมีครอบครัวก่อนซะแล้วนี่ ฮ่า ๆ ๆ" คนพูดไม่คิดแต่คนฟังกลับคิดมากจนหน้าเปลี่ยนสี เพื่อนของภูวินหรือเคยเป็นอะไรกับภูวินมาก่อนกันแน่ ปณิตาจับจ้องมองสามีกับผู้หญิงตรงหน้าสลับกันไปมา มีอะไรที่เธอยังไม่รู้เกี่ยวกับคนทั้งคู่อยู่หรือเปล่านะ "พลอยก็อุ้มเด็กเหมือนอยู่นะ ดูสิฟ้าใสคงชอบพลอยมาก ๆ เลย ชอบคนสวยสินะเรา" ปณิตามองดูภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้น เธอเหมือนส่วนเกิน แทบจะเป็นธาตุอากาศไม่มีตัวตนสำหรับภูวินไปแล้วหรืออย่างไรกัน หญิงสาวได้แต่ยืนมองลูกสาวที่กำลังเล่นกับคนแปลกหน้า พร้อมทั้งมีผู้เป็นพ่อคอยหยอกเอินอยู่ใกล้ ๆ กัน แม้จะไม่อยากคิดมากแต่ก็ชวนให้อดคิดไม่ได้อยู่ดี อาหารเย็นบนโต๊ะวันนี้ปณิตาทำทั้งหมดด้วยตัวเองเหมือนทุกวันที่ทำรอภูวินอยู่เป็นประจำ ตั้งแต่เดินเข้าบ้านมาภาพความสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นก็ยังเป็นสิ่งคาใจของเธออยู่แบบนั้น "โอ้โห มีข้าวซอยด้วย ของโปรดพลอยเลยนะคะเนี่ย แหมหน้าตาน่าทานเชียว คุณโรสทำเองไหมคะ?" "ค่ะ โรสทำเอง แต่ไม่รู้จะถูกปากคุณพลอยหรือเปล่านะคะ" "เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาก็ยังไม่เคยได้กินที่ไหนเลย ขอบคุณคุณโรสนะคะที่รู้ใจพลอยมากขนาดนี้" ปณิตาหันไปมองหน้าสามีในทันที เพราะเมนูนี้ปกติที่บ้านจะไม่เคยทำกินเลยสักครั้ง "ชอบก็กินเยอะ ๆ ภูรู้ว่านี่เป็นเมนูโปรดที่สุดของพลอย โรสเขาทำอาหารอร่อยมากนะ คงถูกปากพลอยมากแน่ ๆ" "ภูนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลย ยังจำได้อีกว่าพลอยชอบกินอะไรบ้าง ขนาดว่าเลิกกันมาห้าปีแล้วนะ ถ้าภูไม่มีครอบครัวพลอยคงอดคิดไม่ได้ว่าภูคิดอะไรกับพลอยอยู่ อุ๊ย!! คุณโรสอย่าคิดมากนะคะ พลอยก็แค่แซวภูเล่น ปกติก็พูดหยอกล้อกันแบบนี้อยู่แล้ว" พลอยไพลินหันไปมองหน้าปณิตา หญิงสาวทำได้เพียงแค่ยิ้มรับ ก่อนจะปรายสายตาไปจ้องมองหน้าของภูวินอีกครั้ง "โรสเขาไม่คิดมากหรอกพลอย โรสเขาเป็นผู้หญิงที่ไม่งี่เง่าอะไรขนาดนั้น กินข้าวเถอะเดี๋ยวเย็นชืดหมดเสียก่อนนะ" ภูวินก็ยังไม่ลืมที่จะตักอาหารใส่จานให้กับปณิตาด้วย ก่อนจะหันไปพูดคุยกับพลอยไพลินต่ออย่างสนิทสนม ปณิตาได้แต่ลอบสังเกตมองคนทั้งคู่ด้วยความคลางแคลงใจ อยากจะเชื่อใจ อยากจะไว้ใจ แต่พักหลังมานี้ภูวินกลับเปลี่ยนไปมากจนน่าใจหาย หรือนี่จะคือสาเหตุและเหตุผลที่ทำให้เขาไม่เหมือนเดิม?