พลอยไพลินยังวนเวียนที่อยากมาเจอมาพบหน้าภูวินที่ห้องทำงาน แต่ดูเหมือนว่าเขาเองก็กำลังพยายามหลบหน้าเธออยู่ตลอดเวลา
4 วันแล้วที่ไม่ได้เข้ามาทำงาน ไปหาที่บ้านก็ปิดบ้านเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ เขาคงโกรธมากจริง ๆ สินะ ถึงกับไม่อยากมองหน้ากันอีกเลย เธอควรจะทำอย่างไรต่อไป จะเดินหน้าต่อหรือว่าพอแค่นี้ เป็นคำถามเดียวที่ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
ค่ำคืนที่เคร่งเครียดทำให้อยากมานั่งดื่มแก้เซ็ง ร้านอาหารกึ่งผับบาร์มีดนตรีสดกับบรรยากาศดี ๆ ชวนให้ความเครียดที่มีทุเลาเบาบางลงได้บ้าง
กฤษณะบังเอิญเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนสามสี่คน ถึงกับต้องรีบผละออกจากกลุ่มเพื่อนเพื่อเดินมาหาอดีตหัวหน้าสาวของตัวเอง
“มานั่งหน้างอเหมือนคนอกหักกับชีวิตเลยเนาะ แย่งผัวชาวบ้านไม่สำเร็จหรือไงครับ?”
“นี่! ไม่คิดจะทักทายดี ๆ ก็ไม่ต้องเข้ามาทักฉัน”
“ไม่พูดกับผมเหมือนเวลาที่พูดกับผัวคนอื่นบ้างล่ะ สองมาตรฐานจริง ๆ เลยนะแม่คุณ!”
