“ทำไมรอยพวกนี้ถึงลบมันไม่ออกสักที ล้างน้ำตั้งเยอะ”
น้ำค้างพยายามใช้มือขยี้เพื่อลบรอยดูดปรากฎขึ้นบริเวณลำคอขาวเนียนผ่อง แต่ใช้น้ำเปล่าสะอาดลบก็แล้ว ผ้าเช็ดหน้าชุบผ้ามาถูไถก็แล้ว ซ้ำร้ายยังเกิดรอยแดงเพิ่มกว่าเดิม จนเธอเริ่มท้อกับรอยจ้ำแสนน่าอับอาย
ปล่อยไว้ต่อไป สักวันพนักงานก็คงต้องเห็น ความลับอาจจะต้องรั่วไหลอยู่ดี!
“พี่เจมส์”
“เป็นอะไร หายเข้าห้องน้ำนานเชียว” และน้ำค้างเม้มปากสั่นระริกไว้แน่นเมื่อท่อนแขนกักขังตัวเธอไว้ด้านหน้าห้องน้ำหญิง ก่อนน้ำเสียงเข้มของสามีจะเอ่ย
“น้ำก็แค่เข้าห้องน้ำค่ะ พี่เจมส์ส่งคนตามติดน้ำทุกวินาทีอย่างนั้นเลยหรือคะ” บางทีเธอแอบอึดอัด ไม่ว่าจะไปทุกที เหมือนมีคนจับตามองตลอดเวลา
“ผัวมาหาเมีย เพราะเป็นห่วงเมียไม่ได้เหรอ สงสัยลบรอยนั่นออกไม่ได้เสียแล้ว” หางตาดันเหลือบมองเห็นบางอย่างกำลังตีตราเอาไว้ รอยยิ้มเขาเหมือนชั่วร้ายมากที่สุด
ยิ่งรอยแดง เขาก็อยากก้มลงทำรอ
