สาริศาเถียงปีขาลอย่างไม่ลดละในเมื่อเขาไม่พาเธอมาเที่ยวที่นี่แล้วจะมาบ่นทำไมถ้าเธอมีคนอื่นพามา
“เอาเสือหลีกทางให้หนูได้แล้ว หนูจะกลับ”
“เจ้าเอยเมามากรู้ไหม”
“เมาที่ไหนหนูมีสติรู้ทุกอย่าง”
“ก็เห็นอยู่ว่าเมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นมันกำลังลวนลามหรือชอบให้เขาทำแบบนั้น”
“อาเสืออย่ามาดูถูกหนูนะหนูก็แค่เซเขาก็ช่วยประคองไว้”
“อาเป็นผู้ชายอาดูออกว่ามันกำลังจ้องจะพาเราไปต่อที่อื่น”
“รู้สึกว่าอาเสือจะเก่งเรื่องผู้หญิงจังเลยนะคะ” หญิงสาวพูดประชดอย่างที่ไม่เคยทำเพราะสติไม่เต็มร้อยเท่าไหร่
“มันใช่เวลาที่เจ้าเอยจะมาพูดประชดอาไหม กลับไปกับอาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ค่ะหนูไม่กลับ หนูจะไปกับคุณจักรกฤษณ์”
“จะให้มันพาไปต่อที่อื่นหรือไง”
“ก็ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นอาเสือมีสิทธิ์อะไรมาห้ามหนู”
“เพราะอารับปากกับแม่ไว้แล้วว่าจะดูแลเจ้าเอย”
“แต่หนูไม่ใช่เด็ก”
“คนที่เป็นเด็กก็มักจะเถียงว่าตัวเองไม่ใช่เด็กแบบนี
