เมื่อเสียงคนคุยกันห่างออกไปแล้วสาริศารีบกลับมานั่งบนเบาะของตัวเองดึงกระโปรงและสายเดี่ยวให้เข้าที่ ปีขาลก็ตั้งสติได้เขาคาดเข็มขัดนิรภัยและขับรถออกไปจากด้านหลังของผับอย่างรวดเร็ว
บรรยากาศบนรถเงียบสนิทไม่มีใครพูดอะไรหัวใจของสาริศายังเต้นไม่เป็นจังหวะทั้งโกรธทั้งโมโหที่เขาทำกับเธอแบบนั้น หญิงสาวไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าเขาด้วยซ้ำ
ในเวลาเกือบตีสองแบบนี้ถนนค่อนข้างโล่งไม่ถึงสิบนาทีปีขาลก็มาจอดรถที่คอนโดมิเนียมสาริศาเปิดประตูลงไปเธอเดินนำเขาไปในลิฟต์ ปีขาลได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกเสียดายที่ทุกอย่างมันจบลงเพียงแค่นั้น ทั้งสองเข้ามาในลิฟต์และยืนคนละฝั่งสาริศาก้มหน้ามองเท้าขณะที่ปีขาลก็หันมามองหน้าหญิงสาวเป็นระยะพอลิฟต์เปิดออกสาริศาก็แทบจะวิ่งตรงไปยังห้องของตัวเอง
เธอรีบกดรหัสบนประตูด้วยมือที่สั่นแต่ยังไม่ทันกดครบทุกตัวปีขาลก็รูปรวบเอวเธอและพาเข้าไปในห้องเขาอย่างรวดเร็ว
“เอาเสือจะทำอะไร”
“ทำเร
