นริศตาใช้เวลาพักฟื้นนานเกือบหนึ่งสัปดาห์ แม้แพทย์เจ้าของไข้จะบอกว่า ถ้าเธออยากจะกลับก่อนก็สามารถทำได้ แต่เพื่อความชัวร์และความปลอดภัยของลูกน้อย เธอจึงเลือกที่จะอยู่โรงพยาบาลต่อจนครบกำหนด ต่อให้จะรู้สึกเบื่อหน่ายหรือชวนให้หดหู่ทุกครั้ง ยามที่คิดถึงตอนมาดูแลยายแก่นจันทร์ที่นี่ก็ตาม
ตลอดเวลาที่ดูแลรักษาครรภ์ อธิปกมาเยี่ยมเธอเพียงครั้งเดียว แต่เราไม่ได้พูดคุยกันเลยสักคำ ต่างคนก็ต่างเงียบอยู่ในโซนของตัวเอง ไม่ใช่ว่าเขาเย็นชาไม่สนใจเธอ หลายครั้งที่เหลือบเห็นว่าเขามองเธออยู่บ่อยๆ สีหน้าคล้ายมีอะไรจะพูดจะถาม แต่เป็นเธอเองที่เลือกตั้งกำแพงใส่เขา ใช้ความเงียบเป็นปราการคอยผลักไสเขาออกไป ขยับตัวออกห่างเผยสีหน้ากล้ำกลืนทุกครั้งที่อธิปกเข้าใกล้
สุดท้ายเขาอาจจะรู้สึกเสียหน้าหรือไม่พอใจ อาจจะรวมถึงเบื่อหน่ายเธอด้วย จึงไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีกเลย ส่งพยาบาลพิเศษมาคอยดูแลเธอแทนตามสไตล์คนรวยที่ใช้เงินแก้ปัญหา
