“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนผม”
“แล้วคุณจะเอายังไง คุณรักอลิสา ไม่ใช่ฉัน แล้วคุณจะเก็บฉันไว้เพื่ออะไร” นริศตาระเบิดโพล่งด้วยความอัดอั้น ว่าจะไม่ร้องแต่ก็ทนไม่ไหว น้ำตาไหลลงมาจนได้ “คุณเองไม่ใช่เหรอที่ยากจะหย่ากับฉันใจจะขาด ถึงขนาดลงชื่อไว้ในข้อตกลงการหย่าเรียบร้อยแล้วนี่ เพราะฉะนั้นอย่ามาพูดเหมือนฉันเป็นคนเลวที่ทิ้งคุณ”
เธอจ้องหน้าสามีเขม็งคล้ายจะถามว่ายังมีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม สีหน้าอธิปกเครียดขรึมลงอีกหลายส่วน แววตาดูซับซ้อนจนเธออ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกอย่างไรหรือคิดอะไรอยู่ ปลายนิ้วเรียวยาวทาบกุมใบหน้าเธอเกลี่ยท้องนิ้ววนลูบแผ่วเบา กระซิบเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยคำสั่งที่ห้ามขัดขืนว่า
“คุณไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องหย่ากับผม”
นริศตาเบิกตากว้าง ยิ่งยิ้มก็ยิ่งขื่นขม ยกมือผลักอกเขาออกแล้วฟาดฝ่ามือตบหน้าเขาสุดแรง กุมมือข้างที่เจ็บจนชาเอาไว้ด้วยมือที่สั่นเทา เค้นเสียงถามทั้งน้ำตาที่ร่วงเผาะลงมาว่า
