บทที่ 4 เจ็บจนพอ 1
นริศตากลับถึงบ้านด้วยความอ่อนล้า ยังคงอึ้งและทึ่งตัวเองไม่หายที่กล้าพูดแบบนั้นออกไปต่อหน้าอธิปก แม้จะคิดทบทวนทุกอย่างดีแล้วก็ตาม
เห็นเป็นคนแข็งๆ อย่างนี้ แต่เธอเป็นพวกแข็งนอกอ่อนใน
เมื่อครู่ก็แสร้งทำเป็นเก่งใช้เรี่ยวแรงที่มีฟาดฟันกับเขาไปหมดแล้ว ภาพที่สามีดูแลอลิสาอย่างอ่อนโยนยังคงติดตาทำร้ายหัวใจเธอแสนสาหัส ตอนที่รีบรุดเดินออกมาจากห้องอาหาร มือเธอสั่นใจสั่นจนเกือบจะเป็นลม กลับมาถึงได้บ้านอย่างปลอดภัยได้ก็นับว่าเก่งแล้ว
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาห้องรับแขก เอนศีรษะพิงพนักหลับตานิ่งอยากจะพักเอาแรงสักครู่ ตอนที่กำลังเคลิ้มๆ ก็ได้ยินเสียงแม่บ้านที่เข้ามาตรวจตราความเรียบร้อยภายในบ้านเป็นครั้งสุดท้ายเอ่ยทักด้วยความตกใจว่า
“ตายแล้ว! คุณนาวไปโดนน้ำร้อนลวกที่ไหนมาคะ”
นริศตาลืมตามองแม่บ้านที่รุดเข้ามาจับมือเธอพลิกดูด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า
“นาวซุ่มซ
