บทที่ 3 ตัดใจ 4
811 คำ
“อมรม?” นริศตายิ้มเยาะราวกับได้ยินเรื่องตลก “ถามตัวคุณเองก่อนมั้ย ผู้ชายที่มีภรรยาอยู่แล้ว แต่ยังไปพัวพันกับผู้หญิงคนอื่น เอาอกเอาใจกันต่อหน้าภรรยาอย่างฉันโดยไม่สนใจความรู้สึกกันเลย ผู้ชายดีๆ ที่ได้รับการอบรมที่ไหนเขาทำกันบ้างล่ะ”
ก่อนจะตวัดตามองไปยังอลิสาที่นั่งหน้าเศร้าอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยสายตาเหยียมหยาม
“ผู้หญิงของคุณก็เหมือนกัน ได้รับการอบรมสั่งสอนมาดีแค่ไหนกันเชียว ถึงชอบทำตัวเป็นมือที่สามเข้ามายุ่งวุ่นวายกับผู้ชายที่แต่งงานแล้วไม่ยอมเลิกรา แย่งสามีของคนอื่นไปอย่างหน้าด้านๆ ไม่มีทั้งศีลธรรมและความละอายใจ ผู้หญิงแบบนี้เป็นคนดีในสายตาคุณงั้นสิ อธิปก! คนอย่างคุณนี่นอกจากจะตาถั่วแล้ว ความคิดยังป่วยอีก พวกคุณมันก็เลวพอๆ กันนั่นแหละ”
“นริศตา!” ชายหนุ่มตวาดลั่น โมโหจนเส้นเลือดข้างขมับเต้นตุบๆ “คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าอุ้ม ไม่คู่ควรที่จะเรียกชื่อเธอซะด้วยซ้ำ”
ไม่มีสิทธิ์? ไม่คู่ควร?
สายตาดูแคลนบวกกับคำพูดกระแทกใส่หน้าอย่างไม่ไว้หน้ากัน ทำเอานริศตารู้สึกราวกับถูกเขาผลักตกหน้าผา ปวดใจจนหายแทบไม่ออก ได้แต่ยืนกัดฟันกำมือแน่น เชิดหน้าย้อนถามเขาว่า
“คุณอยากรู้มั้ยว่าคนอย่างฉันมีสิทธิ์อะไรบ้าง”
ไม่รอให้อธิปกตอบ ก็ปรี่ไปคว้าจานยำทะเลรสจัดจ้านละเลงหัวอลิสาเต็มๆ แล้วยืนมองคนร้องวี้ดว้ายด้วยความสะใจ ท่ามกลางสายตาที่คาดไม่ถึงของอธิปกและวิศรุต
“กรี๊ดดด! พี่ปกช่วยอุ้มด้วย อุ้มแสบไปทั้งตัวเลย ฮือๆๆ” ปัดหน้าปัดผมเป็นพัลวัน แถมด้วยความที่เป็นคนผิวบอบบาง แค่โดนความเผ็ดร้อนของพริกเข้าไปแป๊บเดียว ใบหน้าของอลิสาก็แดงก่ำลุกลามไปทั้งคอและทั้งตัว
อธิปกช่วยหล่อนเช็ดหน้าเช็ดตา ก่อนจะลุกพรวดมาคว้าข้อมือภรรยาบีบแน่น ดวงตาแดงฉานลุกวาวผิดกับสีหน้าเย็นชาสุดขีด
“นาว! คุณทำบ้าอะไร?”
นริศตาเลิกคิ้วยอกย้อนกลับว่า
“คุณบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ ฉันก็เลยแสดงให้เห็นไงละว่าในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรกับผู้หญิงที่ชอบเป็นชู้กับสามีชาวบ้านได้บ้าง”
“ถือว่าคุณยังโชคดีที่ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง” เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน
คนฟังถึงกับส่ายหน้า อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาก็ช่างกล้าพูดคำนี้ออกมาได้ ทั้งที่ทำร้ายหัวใจเธอจนบอบช้ำแตกสลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า นริศตาชูมือข้างที่ถูกเขาบีบให้เห็นรอยแดงและแผลพุพองจากการโดนน้ำซุปลวก กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดแค่นเสียงเยาะว่า
“งั้นก็ช่วยปล่อยมือฉันสักทีได้มั้ยคะ เพราะการที่คุณบีบมือฉันไว้แบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการทำร้ายผู้หญิงหรอกค่ะ กรุณาทำตัวให้เป็นสุภาพบุรุษเหมือนกับคำพูดสวยหรูจอมปลอมของคุณด้วยค่ะคุณอธิปก”
ดวงตาคมกริบตกอยู่บนหลังมือแดงปื้น คิ้วเข้มขมวดมุ่นคล้ายเพิ่งรับรู้ว่าภรรยาได้รับบาดเจ็บ มือหนาคลายออกรีบปล่อยมือเธอทันที เอ่ยเสียงห้วนและกระด้างว่า
“ไปทำแผลซะ”
ช่างเย็นชาไร้หัวใจสิ้นดี!
ทั้งที่เลิกหวังแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังปวดใจได้อีก ต่อให้อธิปกจะเห็นเต็มตาว่าเธอเจ็บก็ยังไม่ใส่ใจ ไม่ถามสักคำว่าเธอเจ็บไหม แม้แต่เศษเสี้ยวของความสงสารก็ยังไม่มี
“ไม่รบกวนให้คุณมาเป็นห่วงหรอกค่ะ เพราะคนต่ำต้อยไร้การอบรมอย่างฉันไม่คู่ควร เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ เอาเวลาไปไปดูแลผู้หญิงของคุณให้ดีเถอะ อ้อ...ต่อไปก็ไม่ต้องลักลอบพบกันลับหลังฉันแล้วนะคะ จะไปขึ้นสวรรค์หรือลงนรกกันก็เชิญตามสบายเลย เห็นแก่ความหน้าด้านจนพื้นคอนกรีดยังสู้ไม่ได้ของคุณอลิสา ฉันยินดีจะยก ‘ของเก่า’ ให้ด้วยความเต็มใจ ถึงฉันจะรักเขา แต่คงทนอยู่กับผู้ชายที่ชอบเกลือกกลั้วของสกปรกไม่ไหว บอกตรงๆ ว่าฉันขยะแขยงเต็มทน เท่าที่ต้องยืนหายใจร่วมกันฉันก็รังเกียจจะแย่อยู่แล้ว”
นริศตาจ้องตาสู้สามีไม่ยอมหลบ เพิกเฉยต่อความเดือดดาลวาวโรจน์ที่แทบจะเผาเธอให้เป็นจุณ พลางเชิดหน้าเอ่ยทิ้งท้ายอย่างเด็ดเดี่ยวว่า
“ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็นัดวันหย่ามาได้เลยนะคะ ฉันพร้อมทุกเมื่อ” แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างไม่แยแส
- ผู้เขียน
