อธิปกชะงัก คล้ายเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมเรื่องสำคัญไปเสียสนิท จึงถามเธอกึ่งขอความเห็นว่า
“คุณว่าเราตั้งกันเองตามสะดวก หรือให้พระที่วัดช่วยตั้งชื่อให้ลูกเราเพื่อความเป็นสิริมงคลดี”
“อืม...” นริศตาคิดนิดหนึ่ง “ชื่อจริงเราให้พระท่านช่วยตั้ง ส่วนชื่อเล่นเราตั้งกันเองดีมั้ยคะ”
อธิปกพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะเอ่ยกับเธออย่างใจกว้างว่า
“คุณอยากตั้งชื่อลูกให้คล้องกับคุณหรือผมล่ะ”
“ถ้าเป็นเด็กผู้ชายก็ให้ชื่อคล้ายคุณ แต่ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงก็ตั้งชื่อคล้ายฉัน ดีมั้ยคะ”
“โอ.เค. ตามนี้”
อธิปกไกวชิงช้าให้เธอนั่งเล่น พวกเราช่วยกันตั้งชื่อลูกอย่างสนุกสนาน บรรยากาศดูอบอุ่นกลมกลืนหาได้ยาก เหมือนภาพฝันมากกว่าจะเป็นความจริง ความรู้สึกเธอตอนนี้คล้ายกับฟองสบู่ ล่องลอยอย่างงดงาม แต่ไม่รู้ว่าจะแตกหายวับไปตอนไหน
“ช่วงนี้ที่บริษัทไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง โครงการที่คุณดูแลเดี๋ยวผมจะให้เลขาคุณรับช่วงต่อ ส่วนคุณอยู่บ้านดูแ
