หลังอดหลับอดนอนต้องถ่างตาตื่นมาต้มโจ๊กให้สามีเฮงซวยที่ขยันนำความยุ่งยากมาให้ นริศตายังต้องลำบากติดรถสรัลหิ้วกระติกเก็บความร้อนเข้ากรุงเทพฯ ไปส่งโจ๊กให้อธิปกถึงที่อีก เธอยังไม่ได้พักผ่อนดีๆ เลย ทั้งเหนื่อยและโมโหจนอกแทบระเบิด
อธิปกจงใจจะบีบเธอให้เป็นบ้าตายใช่ไหม!?
ทันทีที่ก้าวลงจากรถนริศตาก็สับท้าวก้าวขาตรงดิ่งไปยังห้องพักฟื้นผู้ป่วยโดยไม่รอสรัล ไม่หยิบกระติกติดมือมาด้วย เพราะถึงยังไงสรัลก็คงถือติดมือเดินตามมาเองนั่นละ เธอมองป้ายชื่อคนไข้แล้วเปิดประตูเลื่อนเสียงดัง แรงกระแทกทำให้คนที่อยู่ด้านในหันมามองเธอเป็นตาเดียว เธอกวาดตามองวิศรุตกับอลิสาที่ส่งสายตาตำหนิอย่างไม่แยแส มองเลยไปยังกระติกเก็บอุณหภูมิที่เปิดออกและถ้วยโจ๊กในมือหล่อน ก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ที่คนเจ็บบนเตียง กอดอกเลิกคิ้วมองอธิปกพลางกระตุกยิ้มเยาะ เอ่ยถามอย่างเสียดสีว่า
“คุณอธิปกก็มีคนช่วยทำโจ๊กให้กินอยู่แล้ว ทำไมจะต้องขยันสร้างคว
