ยามแสงแรกสอดส่องผ่านรอยแยกผ้าม่านเป็นเวลาตื่นของนริศตาทุกวัน แต่วันนี้เธอไม่รีบร้อนลุกขึ้น เพราะไม่ต้องแหกขี้ตาไปทำงานตั้งแต่เช้า มีคนเจ้ากี้เจ้าการออกคำสั่งลาพักร้อนให้เธอที่เป็นภรรยาบอสกับฝ่ายบุคคลด้วยตัวเองแล้ว
ยังเช้าอยู่เลยกะว่าจะนอนเล่นกับลูกน้อยอีกสักหน่อย หรือถ้าเอาตรงๆ ก็คือเธอไม่อยากลงไปเห็นหน้าผัวชั่วกับชู้รักของเขานั่นละ หญิงสาวหลับตาพลางยกมือลูบหน้าท้องกล่อมลูกนอน แต่กลับเจออะไรบางอย่างเข้า แถวๆ บั้นเอวก็รู้สึกหนักๆ เหมือนมีอะไรพาดอยู่ ลองลูบๆ คลำๆ จึงรู้ว่าเป็นมือคน หัวคิ้วขมวดเป็นปมหันขวับไปมองทันที
อธิปก!
นริศตาอึ้ง ผู้ชายคนนี้มาหลับสบายใจเฉิบอะไรอยู่บนเตียงเธอ ห้องเธอ ก่อนเข้ามาเธอล็อกประตูแน่นหนาดีแล้วนี่นา
หญิงสาวปัดท่อนแขนเขาออกไปอย่างไม่พอใจ ทำให้เจ้าตัวสะดุ้งตื่น น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามเธออย่างงัวเงียว่า
“เป็นอะไรครับ?”
“คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง?” เธอถามเสียงขุ
