ถึงอย่างนั้นลึกๆ ในใจเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ายังมีเยื่อใยกับเขาอยู่มาก และคงเจ็บปวดเจียนตายที่ต้องแยกจากเขา เธอไม่รู้เลยว่าจะทำใจได้ไหม ชั่วชีวิตนี้อาจไม่สามารถลืมเขาและรักใครได้อีกแล้ว ถ้ายังพอจะมีหนทางหรือเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากหย่า ยังอยากจะใช้ชีวิตคู่กับอธิปกอย่างเรียบง่าย ส่วนใหญ่เพื่อลูกก็จริง แต่อีกส่วนมันคือความต้องการของหัวใจ
การได้อยู่กับคนที่เรารักถือเป็นความ ‘โชคดี’ ยิ่งการที่ได้แต่งงานกันด้วยก็เหมือนเป็น ‘พร’ จากพระเจ้า เธอไม่อยากละทิ้งไปง่ายๆ แล้วมานึกเสียใจและเสียดายทีหลัง ไม่อยากเจ็บปวดไปตลอดชีวิตกับการตัดสินใจที่วู่วามเพียงแค่ครั้งเดียว
“ฉันไม่ได้อยากจะเลิกกับคุณหรือทำให้ลูกของเรากลายเป็นกำพร้า แต่ปัญหาใหญ่ระหว่างเราก็คืออลิสา เขาไม่มีทางปล่อยคุณหรอกค่ะ และฉันเองก็ไม่สามารถทนรับสภาพเราสามคนได้อีกแล้ว คุณเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับอลิสาได้รึเปล่าล่ะคะ” เธอรู้ว่าขอมากเกินไป แต่ก็อ
