บทที่ 32
@บ้านเดเนียล
19.56น.
แอ๊ดดดดด~
ผมพลิกตัวนอนตรงแล้วจ้องไปทางประตูห้องหลังจากที่ได้ยินคนเปิดประตูเข้ามาเมื่อกี้ จองอยู่สักพักก็เห็นร่างเล็กๆ ของลูกสาววิ่งเข้ามาหาผมที่เตียงในชุดนอนเอลซ่าของเธอ ด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม
ตุบ ตึบตับๆ ตุบ! อั๊ก!
เอลล่าปีนขึ้นมาบนเตียงผมแล้วเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนหน้าท้องผมสุดแรงจนผมแทบจุก
ผมอยากบอกลูกใจจะขาดว่าป๊าจุกฉิบหายเลยลูก
ไอ้สัสไม่ให้จุกได้ไง ก็ผมเพิ่งทานข้าวเสร็จมาก่อนหน้านี้เอง น้ำตาแทบเล็ดเลยไอ้เวร เอลล่าน่ะเอลล่าไม่หวงร่างกายป๊ามันเลย
“ปะป๋าขา~” หึ สีหน้าท่าทางนี้ได้แม่ชัดๆ เหมือนจะรู้ตัวว่าทำผมเจ็บตัว
“ครับ น้องแอลมีอะไรกับป๊ารึเปล่า หรือว่าจะมาชวนป๊าไปเล่นเกมด้วยกันใช่มั๊ย” แต่ผมก็ปรับสีหน้าทำเป็นปกติ เพราะกลัวว่าเดี๋ยวลูกจะคิดมากอีก
“ป่าวค่ะ น้องแอลมีอะไรให้ปะป๋าดูต่างหาก” อ่าาา ผมว่าผมคิดผิดที่คิดว่าลูกสาวจะรู้สึกผิดเพราะตอนนี้ลูกสาวผ
