“มันได้ว่ะ” สิ้นคำพูดนั้น เขาก็ทาบทับปากเธอด้วยปากเขา
ไม่บ่อยนักที่เขาจะจูบเธอในสถานที่โล่งแจ้งแบบนี้ คนรอบข้างที่เดินเล่นอยู่ไม่ไกล แน่นอนว่าพวกเขาต้องมองเห็น สองมือหนาประคองหน้าเธอไว้แน่น จูบของเขาอ่อนหวาน แต่กลับสร้างความกระสันซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เธอจับขาตัวเองแน่น ทั้งตื่นเต้น ทั้งหวานล้ำกับรสจูบที่เขามอบให้ ชวียอมปล่อยปากบางในตอนที่เธอแทบระทวยกับรสสัมผัสของเขา
“เดี๋ยวรอให้มันหายกร่างก่อนนะ” เขาบอกพร้อมทั้งก้มลงมอง เธอมองตามสายตาเขา เห็นว่าอะไรกร่างอยู่ก็อดหน้าแดงไม่ได้ เขาเป็นพวกไม่ควรจูบในที่สาธารณะจริง ๆ เพียงไม่กี่นาทีใครจะคิดว่าเขาจะกร่างออกมาได้ขนาดนี้
“เฮียนี่หื่นจริง ๆ” เจนิตาโคลงศีรษะกับความหื่นของเขา
“ขี่หลังเฮียหน่อย เดี๋ยวเฮียจะได้แกล้งโค้ง ๆ ตัวเดิน มันคงไม่ตุงมาก อีกอย่างมืดแล้ว เดี๋ยวเจหนาว” เขายังไม่วายห่วงเธอ เจนิตาถอนหายใจลุกขึ้นยืน ชวีลุกขึ้นยืนตามแล้
