“ขอให้หนูทำใจก่อนได้ไหมคะ” เธอกลืนน้ำลายลงคอ ต่อรองกับเขาด้วยหัวใจสั่นระริก
“ต่อรองเยอะเสียจริง หรือไม่อยากช่วยพ่อแม่จริงๆ งั้นเธอก็กลับไปได้เลยนะ” เขาขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ พลางเอ่ยถาม เธอเบี่ยงหลบถอยหนี สีหน้าบ่งบอกว่ารังเกียจเขา
“งั้นก็แล้วแต่คุณพายัพก็แล้วกันค่ะ” เธอสูดลมหายใจเข้าปอดแรง ๆ ลึก ๆ ตัดสินใจแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จ
“ขอเช็กของก่อน” เขาดันเธอไปที่เตียงนอนกว้าง ข้าวหอมหลับตาปี๋ ทำให้พายัพยกยิ้มมุมปาก
“ฉันจะให้เวลาพ่อแม่ของเธออีกเดือนนึงดีไหม” ประโยคของเขาทำให้เธอต้องลืมตามอง
“คะ”
“แค่เธอถอดกางเกงในออกแล้วก็แยกขาให้ฉันเลียร่อง แค่นั้นเอง” ประโยคของเขาทำให้เธอหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้
“คุณจะทำก็ทำเองเลยค่ะ หนูไม่ทำอะไรไร้ยางอายแบบนั้นหรอกค่ะ”
“ไม่สิ ถ้าเธอไม่ยินยอมพร้อมใจ ฉันจะไปบังคับเธอได้ยังไงกัน” เขาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ บีบบังคับให้เ
