“เธอก็น่าจะรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง อันดับแรกก็ย้ายมาอยู่กับฉัน บ้านหลังนั้นฉันจะขายทิ้ง ฉันไม่มีเวลาไปดูแลมันหรอก” เขาตัดสินใจแบบนั้นไปแล้ว เธอจะพูดอะไรได้ แม้จะผูกพันกับบ้านหลังนี้เหลือเกิน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว
“ค่ะ” เธอรับคำอย่างว่าง่าย และหลังจากนั้นเธอก็ต้องเก็บเสื้อผ้าย้ายมาอยู่กับเขาจริง ๆ ข้าวหอมมองบ้านหลังสวยอย่างอาลัยอาวรณ์ ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่มีบ้านเป็นของตัวเองอยู่แล้ว แค่คิดก็ทำให้เธอรู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก
ห้องนอนที่พายัพให้สาวใช้จัดให้ ไม่ใช่ห้องเดียวกันกับเขา นั่นทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายไปพอสมควร ถ้าต้องอยู่ห้องเดียวกับเขา เธอคงรู้สึกอึดอัดแย่ อาจเพราะว่าเธอเริ่มทำตัวไม่ถูกกับอารมณ์ของพายัพในเวลานี้
เมื่อก่อนเขาดูต้องการเธอมาก แต่ตอนนี้เขาดูเฉยชา น่าแปลกที่เธอรู้สึกใจหายเมื่อตัวเองดูหมดความสำคัญลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ
มหาวิทยาลัยยังไม่เปิดเทอม เธอยังมีเวลาอยู่กับบ้า
