เธอกับข้าวหอมไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็เป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีต่อกัน จึงเข้าใจว่าข้าวหอมอาจจะมีความจำเป็นหลายอย่างในชีวิตที่ต้องเลิกรากับดรัณ ทั้ง ๆ ที่คนทั้งสองก็ดูรักกันมาก
“รัณกลับเถอะ”
“ไม่ต้องมายุ่ง” ดรัณผลักไสนดารินออกห่าง เขาอยากเมา อยากเมาให้ลืมความรักที่แสนเจ็บปวด
“ที่นี่ใกล้จะปิดแล้ว เดี๋ยวก็โดนไล่เหมือนครั้งก่อนอีกหรอก” เธอพยายามประคองร่างของดรัณออกไปจากร้านอย่างทุลักทุเล
นดารินโบกแท็กซี่ที่ขับผ่านมาเพื่อพาเขาไปที่คอนโดฯ ส่วนตัวของเธอ ถ้าพาเขากลับไปส่งบ้านคงเป็นเรื่อง แต่จะพากลับคอนโดฯ เมาขนาดนี้ก็ลำบากเพราะอยู่คนละเส้นทางกับร้านเหล้าที่เขามานั่งดื่ม
ตัดสินใจพาเขากลับไปที่คอนโดฯ ของเธอก่อนน่าจะสะดวกและเร็วกว่า
นดารินประคองร่างของเพื่อนชายอย่างทุลักทุเล แต่สุดท้ายเธอก็พาเขาขึ้นมาบนห้องได้เป็นผลสำเร็จ
ร่างของดรัณแผ่หราลงบนที่นอนเพราะเขาเมาไม่ได้สติ นดารินจึงจัดการหาผ้ามาเช็ดเน
