จะว่าเขาเย็นชาไม่สนใจโลกก็คงไม่ใช่ เพราะเขายังมีความห่วงใยเธออยู่บ้างแม้จะน้อยนิด เช่นพาเธอไปเลี้ยงข้าว พากันไปดูหนัง ฟังเพลงตามประสาคนรัก พอให้หัวใจของเธอชุ่มฉ่ำได้บ้างแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตามที
“คืนนี้นอนค้างที่คอนโดของเรานะ” นดารินเอ่ยขึ้น เพราะอยากรั้งให้เขาอยู่กับเธอต่อ
“จะดีเหรอ” เขาดูเหมือนจะลังเล
“อะไรที่ว่าไม่ดีเหรอ รัณก็นอนค้างกับเราออกบ่อย” เธอจับมือเขามากุมเอาไว้ พลางจุมพิตอุ้งมือใหญ่ของเขาอย่างแสนรัก
“ไม่อยากให้กลับเลยรู้ไหม” นดารินอ้อนดรัณ เธอเลื่อนมือไปลูบไล้เป้ากางเกงของเขา นั่นทำให้ดรัณถึงกับตัวสั่นกับการสัมผัสของเธอ
“ดูเหมือนรัณกำลังตื่นตัวนะ แข็งซะขนาดนี้ยังจะกลับอีกเหรอ” เธอลูบไล้หนักมือขึ้นก่อนจะจัดการรูดซิปกางเกงของเขาออก
มือน้อยจัดการควักท่อนเนื้อของเขาออกมาโดยการรูดกางเกงของเขาลงไปกองอยู่กับพื้นพร้อมบ็อกเซอร์ตัวเก่งสีเข้มที่เขาชอบสวมใส่
“อ๊า...” เขาครางออกมาเม
