“รัณปล่อยรินนะ”
“ฉันรักเธอนะข้าวหอม ทำไมเธอต้องไปแต่งงานกับคนอื่นด้วย” ดรัณเพ้อออกมา นั่นทำให้นดารินดิ้นสุดแรง แต่ยิ่งดิ้นคนเมาก็ยิ่งออกแรงรัดเธอเอาไว้แนบอก
เขากดเธอลงกับพื้นก่อนจะขืนใจเธออย่างเลือดเย็น นดารินนอนร้องไห้น้ำตานองหน้า รู้สึกเกลียดตัวเองที่สู้แรงเขาไม่ไหว
ดรัณตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องของนดาริน เมื่อคืนเขาเมามาก จำไม่ได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง
กลิ่นหอมของอาหารทำให้เขาเดินตามเข้าไปในห้องครัว เห็นนดารินกำลังทำอาหารอยู่ จึงเข้าไปโอบกอดเธอเอาไว้แนบอก
“โอ๊ย!” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“เป็นอะไร”
“เปล่าค่ะ”
“ถามว่าเป็นอะไร” เขาสำรวจร่างกายของเธอ ทำให้เขาได้เห็นร่องรอยบนร่างกายของเธอ
“เพราะรัณเหรอ”
“ช่างมันเถอะ” เธอพูดปัด ก่อนจะหันไปจัดการกับข้าวต้มในหม้อตรงหน้าเช่นเดิม
“รัณขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงรัณจะทำร้ายรินสักแค่ไหน รินก็ยังรักรัณไม่เคยเปลี่
