ก่อนแสงแรกจะมาเยือนด้วยซ้ำ...พรานพยัคฆ์ลุกจากฟูกนอนในเรือนพัก อาบน้ำแล้วแต่งกายด้วยเสื้อผ้าทะมัดทแมงพร้อมเข้าป่า เป่ามนต์ลงคาถาสวมตะกรุดของขลังลงกายา จัดเตรียมข้าวของจำเป็นรวมทั้งหยูกยาลงในย่ามใบใหญ่
จากนั้นก็ชงกาแฟซองใส่ถ้วยกระเบื้อง แล้วออกมานั่งดื่มตรงระเบียงหน้าเรือนพัก รอคอยหญิงสาวด้วยใจจดจ่อ แอบหวั่นใจกลัวเธอไม่มาตามนัด หากเป็นอย่างนั้นเขาคงอกหักดังเป๊าะ
ราวเจ็ดโมงเห็นจะได้ หญิงสาวขับรถเก๋งคันเดิมมาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าเรือนพักของเขา ก้าวลงมาจากรถด้วยเสื้อผ้าที่ทำให้เขาแอบตะลึง
ม่านนภาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโพรกกับกางเกงยีนขาสั้นเหนือเข่า สวมรองเท้าบู๊ตหนังสีน้ำตาลและหมวกปีกสานเหมือนสาวคาวบอย ปล่อยผมยาวสลวยอย่างเป็นอิสระ ไม่แต่งหน้าแต่งตา ทาแต่ลิปมันกันปากแห้ง ทว่า ก็ยังสวยชวนมองไปทั้งตัวอยู่ดี
“ฉันพร้อมแล้วค่ะ”
พยัคฆ์มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอสะพายกระเป๋าเป้ใบขนาดกลา
