“ฉันมีธุระส่วนตัวอยากคุยกับเขาค่ะ” เธอจ้องดวงตาเขาตอบอย่างไม่เกรงกลัว หากจะสู้กับเสือดุก็ต้องทำตัวเป็นนางแมวป่ากร้านโลก “ไม่ทราบว่าฉันจะไปพบเขาได้ที่ไหนคะ”
เขายิ้มกริ่มซ่อนร้าย “ผู้หญิงที่มาหาพรานพยัคฆ์มีแค่ 2ประเภทเท่านั้น หนึ่งคือมาขอนอนแบบชั่วคราว กับสองมาขอค้างคืน ไม่ทราบคุณ... ”
“ชิส์!” เธออ้าปากหวอ เบิกตาโต ไม่คิดเลยว่าเสือดุจะกะล่อนขนาดนี้ “หลงตัวเองไม่เบาเลยนะคะ แต่คราวนี้ต้องขอโทษด้วยที่ฉันไม่ได้ง่วงเหมือนผู้หญิงพวกนั้น พอดีมีบ้านอยู่น่ะค่ะ ไม่ต้องมาขอใครนอน”
เขาถึงกับหัวเราะ สายตาพราว “ผมล้อเล่นน่ะ ว่าแต่ คุณรู้จักผมนี่นา...หรือว่าเราเคยเจอกันมาก่อน”
เธอแสร้งทำเป็นคิด เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเธอจำเขาได้ตั้งแต่แรกเห็น เขาจะได้ไม่สำคัญตัวคิดว่าตัวเองสเน่ห์ร้อนแรงจนผู้หญิงลืมไม่ลง แม้จะเจอตอนอยู่ในผ้าเหลืองก็ตาม
“ไม่รู้สิคะ ฉันเคยมาที่นี่นะ แต่จำไม่ได้เลยว่าเคยเจอคุณรึเปล่า”
พยัค
