การจราจรติดขัดในตัวเมืองไม่ส่งผลต่อเส้นอารมณ์สองพ่อลูกนัก เพราะบัดนี้พวกเขาร้องเพลงเจื้อยแจ้วรับอรุณ คุณพ่อลูกสามรับหน้าที่ควงพี่ใหญ่ของบ้านส่งเจ้าตัวจุ้นเข้าโรงเรียนวันแรก กล้าข้าวอาบน้ำแต่งกายตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เขาดีอกดีใจเสมือนไม่เคยพบคุณครูไม่เคยเจอเพื่อน ๆ แม้ตอนนี้จะอายุสิบขวบกว่าแล้วก็ตาม
มือน้อยซึมซับไออุ่นจากอุ้งมือพ่อกระทั่งรถคันหรูชะลอจอดหน้าสถานศึกษาชื่อดัง
“ไอ้สิงหาที่จอดแถว ๆ นี้ก่อนแล้วตามลงมา”
น้ำเสียงเฉียบสั่งการลูกน้อง
“ให้ผมลงด้วยเหรอครับ!”
สิงหราชหันขวับถามผู้เป็นนายอย่างไม่เชื่อสายตา ใบหน้าเคร่งขรึมปรากฏเหงื่อผุดราวประหม่า ทว่าเลือกกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น
“ให้คุณลุงไปด้วยเหรอฮะแดดดี้” กล้าข้าวก็สงสัยเช่นกัน
“แดดดี้จะให้ลุงเขาไปถ่ายรูปกล้าข้าวกับแดดดี้หน้าโรงเรียน”
“ถ่ายรูป?!” เด็กน้อยขมวดคิ้วมุ่น
“ทำไมล่ะฮะ”
“เก็บเป็นโมเมนต์ไงฮะ กล้าข้าวเปิดเทอมวันแรก
