มือนุ่มไกวเปลเด็กขนาบสองข้างห้องนั่งเล่นชั้นล่าง เมื่อจูงกันเข้ามาในตัวบ้านญาดาก็อ้อนคนเป็นสามีขอกล่อมเจ้าสองแฝดเสร็จแล้วค่อยขึ้นข้างบนเพื่อกล่อมคนพ่อต่อ อนวัฒน์หน้ามุ่ยกวนตัวเธอพักใหญ่สุดท้ายเขาก็พยักหน้าเข้าใจ ปลายเท้าจึงเบี่ยงไปทางครัวเพื่อหาอะไรรองท้องระหว่างรอขนมหวานจานพิเศษ
นัยน์ตาสุกสกาวเหลือบมองลูกน้อยสลับกันไป หยิบของเล่นขึ้นมาหยอกล้อจนทั้งคู่หัวเราะร่าเริง
แฝดหญิงฝั่งขวามีชื่อว่า ‘ปลายฝน’ ส่วนอีกแฝดชาย ‘ต้นหนาว’ กว่าจะหาชื่อคล้องจ้องกับกล้าข้าวคุณพ่อคุณแม่เถียงกันไม่รู้ต่อกี่ยก
“เด็กดีของมามี้ ยิ้มกว้างจังเลย”
เด็กน้อยขยับปากตอบกลับไม่เป็นภาษา หากแค่นี้ก็เล่นเอามารดาสุขใจ เธออุ้มทั้งคู่สลับกันไปเพื่อช่วยให้หลับสบาย มือหนึ่งข้างหยิบขวดนมพลางลูบแผ่นหลังบางเบา ผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีทั้งสองก็เฝ้าพระอินทร์เป็นที่เรียบร้อย ปลายฝนและต้นหนาวเลี้ยงง่ายไม่แพ้กล้าข้าว คุณแม่คนสวยจึงมีหน
