“ฉันไม่หน้าด้านพอที่จะขอให้คุณยกโทษให้หรอกค่ะ ฉันอายเกินกว่าที่จะมาเสวยสุข ทั้งที่เป็นคนทำให้คุณทุกข์แสนสาหัสจากการพาลูกหนีไปของฉัน” นางนารีเอ่ยออกมาด้วยความละอายใจ นางไม่กล้าจะกลับเข้าไปในชีวิตของอดีตสามีอีกครั้ง ด้วยเพราะว่านางรู้สึกผิดและละอายใจกับสิ่งที่ทำเหลือเกิน
“ที่ผ่านมาผมไม่เคยโทษคุณเลยนะที่คุณพาลูกหนีไปแบบนั้น ผมรู้ว่าคุณต้องเจอคุณแม่กลั่นแกล้งแค่ไหน ผมต้องขอบคุณคุณด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นยัยหนูของเราอาจไมได้เกิดมาก็ได้ วางทุกความรู้สึกผิดนะ แล้วเรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย” คุณสาธิตวิงวอนผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจเขามาตลอด และเธอก็ใจเด็ดมากเหลือเกิน ไม่เคยยอมที่จะติดต่อกลับมาหาเขาแม้ว่าจะต้องลำบากเลี้ยงดูบุตรสาวเพียงลำพังก็ตาม
“ฟังที่คุณพ่อขอสักครั้งนะคะแม่ น้ำอยากเห็นแม่มีความสุข” น้ำรินวิงวอนมารดาเช่นกัน เธอหวังว่าหัวใจที่แกร่งดุจดังภูผาของมารดา จะอ่อนลงเมื่อได้ยินคำวิงวอนจา
