สนามบินสุวรรณภูมิ ประเทศไทย...
สนามบินคลาคล่ำไปด้วยผู้โดยสารทั้งขาเข้าและขาออก ผู้มารอรับชูป้ายชื่อเต็มสองข้างทาง บาสเตียนที่ทั้งเข็นรถเข็นกระเป๋าเดินทางและกระเตงลูกสาววัยครบหกขวบแล้ว มองหาป้ายชื่อของตัวเองพลางถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม เมื่อไม่เห็นวี่แววของเจนจิราที่มารอรับเลย
ตลอดทางมีแต่คนสนใจมองสองพ่อลูกเพราะใบหน้าอันโดดเด่น คนตัวสูงก็หล่อ คม เข้ม ราวกับนายแบบที่หลุดออกมาจากปกนิตยสาร ส่วนคนตัวเล็กก็มีใบหน้าจิ้มลิ้ม น่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ
"บาสเตียน! ทางนี้ค่ะ" เจนจิราที่เพิ่งกลับมาจากเข้าห้องน้ำรีบตะโกนเรียก เมื่อบาสเตียนกับอลิซกำลังจะเดินผ่านหน้าไป
"คุณอยู่ตรงนี้เอง ผมมองไม่เห็นจนนึกว่าคุณจะไม่มาเสียแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความผ่อนคลาย ผิดกับช่วงก่อนหน้าที่ยังไม่เห็นเจนจิรา
"ฉันไปเข้าห้องน้ำมาน่ะค่ะ ตอนแรกก็ว่าจะรอให้คุณออกมาก่อน แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ ลานจอดรถไปทางโน้น เรารีบไปก
