"ฉันเข้าใจแล้ว" เสียงหวานสั่นเครือเล็กน้อยขณะเอ่ยตอบ ทว่าคนตรงหน้ากลับยังไม่ยอมถอนสายตา จนเธอต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีสายตาที่แฝงรอยยิ้มเปล่งประกายผิดแผกไปเสียเอง
"ผมจำประวัติของคุณได้ว่าเคยมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่สวีเดน ตอนนี้ยังติดต่อกับเพื่อนหรือคนรู้จักอยู่หรือเปล่า" เมื่อเห็นว่าเธอทำท่าทางเหมือนจะอึดอัด บาสเตียนจึงเปลี่ยนเรื่องคุย ระหว่างรออาหารไปพลางๆ
"ไม่ได้ติดต่อค่ะ สมัยนั้นใช่ว่าจะติดต่อกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะอยู่คนละประเทศ พอกลับเมืองไทยฉันก็เรียนอย่างหนักเพื่อสอบเข้าคณะแพทย์ฯ จนไม่มีเวลาติดต่อกับใครหรอกค่ะ อีกอย่างฉันมาเรียนแค่ปีเดียว ก็เลยไม่ค่อยสนิทกับใครเท่าไหร่ ขนาดเพื่อนที่เมืองไทยที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ก็ยังไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลย จะมีก็แค่เจนจิราที่มางานเลี้ยงคืนนั้นที่ยังติดต่อกันอยู่ คนเราน่ะยิ่งอายุมากขึ้น เพื่อนก็จะยิ่งน้อยลง แต่จะเป็นเพื่อนแท้ที่สามารถพึ่งพากั
