รถยนต์คันหรูของบาสเตียน แล่นออกจากลานจอดรถของร้านอาหารในห้วงขณะที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน แสงสุดท้ายของวันแต้มแต่งก้อนเมฆสีขาวให้ดูมีสีสันขึ้นมา ก่อนที่แสงสีส้มอมแดงเหล่านั้นจะถูกกลืนหายไปในความมืด มินธิราเอาแต่นั่งเงียบมองการจราจรบนท้องถนนที่มีรถแล่นสวนกันไปมา ในขณะที่สารถีอย่างบาสเตียนก็เอาแต่จดจ้องไปยังท้องถนนเบื้องหน้าอย่างตั้งใจ
จนกระทั่งรถแล่นห่างออกมาจากตัวเมือง บาสเตียนที่นั่งเงียบมาตลอดทางก็อดทนต่อไปไม่ไหว แสดงอาการกระสับกระส่ายโดยการหันไปมองคนข้างๆ เป็นระยะ นิ้วแข็งแรงก็เคาะลงบนพวงมาลัยรถเพราะกำลังว้าวุ่นใจ
...กล้าๆ หน่อยสิวะ นายจะกลับบ้านมือเปล่าไม่ได้นะ... ชายหนุ่มบอกตัวเองก่อนจะหันไปมองหญิงสาวอีกครั้ง
"ถ้าง่วงก็หลับได้นะ กว่าจะถึงบ้านก็เกือบชั่วโมง"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้ง่วง แค่ดูแล้วก็คิดอะไรไปเพลินๆ เท่านั้นเอง" มินธิราปฏิเสธเพราะเธอไม่ได้ง่วง หรือต่อให้ง่วงจริงๆ ก็คงข่
