"โอ๊ย!" มนัสวินร้องลั่นพร้อมกับยกขาขึ้น แพรวาได้ยินเสียงร้องและหน้าตาเจ็บปวดของเขาก็ทิ้งตะกร้าดอกบัว แล้วรีบรั้งร่างสูงให้ขึ้นจากน้ำ
"เท้าผม!" ร่างสูงนั่งลงแล้วก้มดูเท้าตัวเอง ปรากฏว่ามีเศษแก้วปักอยู่
"คุณเหยียบเศษแก้วนี่!" แพรวาเองก็ตกใจแต่พอตั้งสติได้ก็บอกให้เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกลั้นไว้
"กลั้นหายใจไว้นะ ฉันจะดึงมันออก" พูดจบเธอก็ดึงเศษแก้วออกจากฝ่าเท้า เลือดสีแดงสดไหลออกมาจนทำให้มือของเธอสั่น มนัสวินอดทนเม้มริมฝีปากด้วยความเจ็บปวดปนแสบ
"ดูท่าแผลลึกมากทีเดียว เดี๋ยวฉันโทร.ตามคนมาช่วยดีกว่า"
ไม่นานนักรถกระบะคันคุ้นตาก็แล่นมาจอดไม่ไกลนัก เทวาเปิดประตูรถลงมาด้วยความรีบร้อน พร้อมด้วยชายหนุ่มอีกคนวัยไล่เลี่ยกัน ทั้งคู่ช่วยกันพยุงมนัสวินไปที่รถ แล้วมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที
ระหว่างทำแผลอยู่ในห้อง เทวาพร้อมกับเพื่อนก็กลับไปขับเอารถของมนัสวิน ที่จอดทิ้งไว้ที่บ้านมาที่โรงพยาบาลตามคำไหว้ว
