“ถ้าอยากมาเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกของฉันก็ทำตามที่ฉันบอก อ้อ... อย่าสะเออะไปบอกลูกล่ะว่าเธอเป็นแม่ ไม่อย่างนั้นฉันฆ่าเธอแน่” เขาบีบปลายคางเธอจนเจ็บ
“คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอครับ” เสียงเริงกริชทำให้มีนาหันไปมอง ตั้งแต่อุ้มท้องและคลอดลูกมา เธอไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นหน้าลูกน้อย
เด็กชายผิวขาวจัด แก้มป่องแดงเรื่อ ตัวอ้วนกลม ตัดผมสั้นอยู่ในชุดนักเรียนอนุบาลสามของโรงเรียนชื่อดัง เธอเห็นตัวย่อโรงเรียนก็รู้ว่าเป็นโรงเรียนนานาชาติที่มีชื่อเสียงและถ้าไม่มีเงินจริง ๆ อย่าหวังว่าจะได้เรียนที่นี่
มีนาเผลอน้ำตาซึม ดีใจจนแทบร้องไห้โฮออกมา ลูกชายของเธอน่ารักเสียเหลือเกิน
รังรองเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกเห็นใจมีนายิ่งนัก นี่คงเป็นครั้งแรกสำหรับมีนาที่ได้เห็นหน้าลูก
“นี่ใครกันอะครับ” เริงกริชเอ่ยถามบิดา ขณะขึ้นไปนั่งตักบิดาด้วยความคิดถึง เขาไม่ค่อยได้เจอบิดา ส่วนใหญ่จะอ
