“พี่ไม่เห็นใจพี่ฟ้าบ้างเหรอคะ มีว่าที่ผัวสำส่อนขนาดนี้” รังรองแกล้งว่า น้ำฟ้าก็ใช่ย่อย พอกันทั้งสองคน เธอยังไม่รู้ว่าพี่ชายไปจิ้มน้ำฟ้ามาหรือยัง ถ้าไปอะไรกันมาแล้ว เธอก็รู้สึกขนลุกขนพอง น้ำฟ้านี่เปลี่ยนผู้ชายสามร้อยหกสิบห้าวันไม่ต่างจากพี่ชายของเธอ เธออยากรู้นักว่าคนพวกนี้จะหมกมุ่นอะไรนักหนา ศีลเสมอกันจริงๆ พี่ชายกับว่าที่เมียของตัวเอง
“ฟ้าเขาเข้าใจ”
“ให้มันจริงนะคะ พี่จะแต่งงานอยู่แล้วยังจะ...” รังรองพูดไม่ทันจบประโยคก็โดนสวนยับ
“แม่ยังไม่เคยบ่นฉันเหมือนแกเลย แกนี่ขี้บ่นกว่าแม่เสียอีก”
“ก็แม่รักพี่ยังกับแก้วตาดวงใจ”
“แกเลยเป็นเด็กขี้อิจฉา เวลาแม่กับฉันพูดอะไรเลยพูดขัดทุกเรื่อง”
“เริงไม่อิจฉาพวกผู้ใหญ่ที่โตมามีปัญหาชีวิตแบบพี่หรอก บ้ากามเหลือทน ขออย่าให้เริงเจอผู้ชายบ้ากามแบบพี่เลย” รังรองเดินหนี แต่ได้ยินเสียงพี่ชายสบถยาวเหยียดตามมาจากทางด้านหลัง
ทางด้านมีนา เธอพาลูกชายตัวน้อยมาอา
