หญิงเดียวในหมู่เกย์

ดูแลคนเมา

“คนสวยครับ ไปโต๊ะพี่ไหม พี่เลี้ยง” หลังจากทั้งสองคนนั่งดื่มที่โต๊ะไปได้สักพัก ก็เริ่มมีคนเข้ามาทักทาย รู้กันดีว่าจุดประสงค์ของคนที่เข้ามานั้นคืออะไร มาเบลหันไปมองผู้มาใหม่ ชายหนุ่มวัยทำงานเดินถือแก้วเข้ามาทักทาย สายตาที่มองเธอแทะโลมอย่างเห็นได้ชัด แม้หน้าตาเขาจะไม่ได้แย่ แต่การเข้ามาแบบไม่มีชั้นเชิงเกินไป ทำให้คนตัวเล็กเลือกเบียดกายหาเพื่อนสนิทแทน

โซ่กำลังหันไปดื่มกับคนข้างๆ ที่เพิ่งทำความรู้จักกัน เมื่อได้สัญญาณขอความช่วยเหลือเขาก็โอบเอวบางแล้วดึงเพื่อนสนิทมาประชิด หันไปมองหน้าชายหนุ่มที่เข้ามาทักทาย เพียงเท่านั้นคนถูกมองก็ยิ้มบางๆ แล้วเดินออกไป

“คืนนี้ไม่เวิร์กเลยว่ะ ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเลย” มาเบลยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อนแล้วบ่นออกมา เพราะเสียงเพลงที่ดังไม่น้อยทำให้เวลาคุยนั้นร่างกายแนบชิดกันกว่าทุกที

โซ่เองก็พยักหน้าเห็นด้วย ผับนี้เป็นร้านใหม่ที่พวกเขาเพิ่งมาลองกัน คงเพราะเปิดได้ไม่นาน กลุ่มลูกค้าช่วงแรกเลยอาจจะยังเละเทะอยู่บ้าง

“มึงๆๆๆ” มาเบลตีแขนเพื่อนถี่รัว ก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางมุมร้าน ชายหนุ่มหน้าหวานเอวเล็กคอด ผมทัดหูติดด้วยกิ๊บลายดอกไม้ กางเกงเป็นผ้าหนังรัดรูปเงาวับ ผิวขาวออราจนหลายคนหันไปมอง

“ผู้ชายหรือผู้หญิงวะ”

“ผู้ชาย” โซ่ตอบทันที เมื่อสำรวจดีๆ จะพบว่ามีลูกกระเดือกและไม่มีเนินอก แม้จะสวมชุดที่ออกไปทางผู้หญิงก็ตาม

“สวยมาก หวานมาก ก็ว่าเพื่อนกูเหมือนน้ำผึ้งแล้วนะ แต่คนนี้คือหวานแบบน้ำผึ้งชุบแป้งทอดเลยอะ”

“อะไรของมึง” คนตัวสูงทำหน้าเอือมระอากับคำเปรียบเปรยของเพื่อนสนิทแต่ก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันไปสบตากับมาเบลด้วยความตกใจ

“มึง...อุ๊บ!” ก่อนที่มาเบลจะได้พูดอะไรต่อ โซ่ก็ปิดปากเพื่อนไว้อย่างรวดเร็ว เพราะเมื่อคนหน้าหวานตรงนั้นนั่งลงทำให้ได้เห็นคนที่นั่งอยู่ แม้จะไม่ได้ใกล้กันมากแต่ก็ดูออกว่าคือเควินอย่างแน่นอน

ก่อนที่จะตกใจอีกครั้งเพราะทั้งสองคนกำลังนั่งจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ายนั้นอาจคิดว่าเป็นมุมอับสายตาและตอนนี้ก็เริ่มดึกจนลูกค้าส่วนใหญ่มีอาการมึนเมาเลยคิดว่าไม่มีคนให้ความสนใจ ทว่าคู่หูเพื่อนสนิทที่กำลังมองอยู่ดันเห็นเข้าเต็มตา

เรียวลิ้นแลกเปลี่ยนน้ำลายกันไปมาอย่างดูดดื่ม ร่างบางขยับไปนั่งบนตักแกร่งอย่างไม่เกรงใจ คนแอบมองหน้าร้อนฉ่าจนต้องหันหน้าหนี

“กูเห็นเขาปากแจ๋วแถมขี้บ่น เลยไม่คิดว่าเขาจะชอบแบบนี้ แต่เมื่อกี้คือฮอตมาก เหี้ย! กูเขินไปหมดเลย” มาเบลเอามือปิดหน้า ไม่รู้ว่าที่รู้สึกร้อนมาจากเครื่องดื่มมึนเมาหรือว่าเพราะเขินอายกับภาพเมื่อครู่กันแน่

“อีเบล อย่าให้พี่เคนรู้นะว่าวันนี้เรามาที่นี่เหมือนกัน” โซ่คิดว่าคงไม่ดีนักถ้าอีกฝ่ายจะรู้ ถึงจะไม่รู้ว่าเพราะอะไรก็ตาม แต่เควินคงไม่ได้อยากให้พวกเขาเห็นแน่ๆ

“พอเลย มึงเลิกหันไปมองเดี๋ยวโดนด่าคู่ มาเมากันดีกว่า วันนี้กูเลี้ยงเอง” โซ่เบี่ยงตัวมาบังไม่ให้เพื่อนที่ส่งสายตาสอดรู้สอดเห็นจนถูกจับได้เสียก่อน

พอได้ยินคำว่าเลี้ยงคนฟังก็ตาเป็นประกาย เมื่อน้ำเมาเข้าปากหนักขึ้นก็ไม่ได้สนใจเควินและเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้นอีก มาเบลเริ่มสลับไปเต้นบ้างหันมาท้าดวลกับเพื่อนบ้าง บางครั้งก็แกล้งกินเลอะแล้วท้าชนใหม่

เวลามีคนมาขอชนแก้วด้วยเธอมักทำแบบนี้อยู่หลายครั้งมันทำให้ไม่เมามาก แถมยังไว้หลอกคนว่าดูดื่มเก่ง ทำให้หลายคนที่มองมาส่งเสียงเชียร์ให้เธอดื่มแข่งกับเพื่อนสนิท โซ่ไม่ยอมเสียหน้าก็คว้าแก้วมาดื่มสู้กลับไม่น้อย ไหนๆ คืนนี้ไม่เจอหนุ่มหน้าหล่อที่ถูกใจแล้ว ก็เมาให้คลายเครียดไปเลยดีกว่า

“อื้อออ” ร่างเล็กขยี้ตาเมื่อถูกเบียด ก่อนจะนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้ไปนอนกับใคร เลยลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ

ใบหน้าเล็กสะบัดไล่ความมึนงงออกจากหัว ก่อนจะเริ่มประมวลเหตุการณ์ของเมื่อคืน โซ่เมาหนักมากเพราะอยากเอาชนะเธอที่แอบเล่นโกง แต่ดันปล่อยเลยลิมิต ไปหน่อยจนเพื่อนแทบเดินไม่ไหว ลำบากเธอต้องแบกร่างสูงขึ้นบ่าแล้วโบกรถกลับบ้าน เพื่อนสนิทเมาจนแทบไร้สติแต่ก็ไม่อยากรบกวนคนในบ้านเลยต้องพยุงอีกฝ่ายเข้ามาในห้องตัวเอง

ทีแรกตั้งใจจะทิ้งไว้แบบนั้นแต่ก็สงสาร เพราะตัวเองเป็นฝ่ายแกล้งเขาก่อนเอง ก็เลยจัดการเช็ดตัวและดูแลอย่างดี สุดท้ายโซ่เลยได้นอนในสภาพถอดเสื้อและสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์เท่านั้น ที่จริงแล้วมาเบลขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนชุด ตั้งใจจะลงมาดูเพื่อนอีกรอบก่อนเข้านอน แต่ไหงมาหลับบนเตียงเขาก็ไม่รู้

ทว่าไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ขาของโซ่ก็พาดไปอีกทางจนตวัดผ้าห่มออกไปตกที่เตียงอีกฟาก มาเบลตั้งใจจะลุกไปล้างหน้าล้างตา แสงแดดที่ส่องเข้ามาสะท้อนกับกล้ามท้องขาวเนียน เมื่อคืนไม่มีโอกาสได้สำรวจ ตอนนี้ก็เลยขอมองสักหน่อย เพื่อนของเธอนี่มันหุ่นดีจริงๆ แฮะ ขอยืนยันคำเดิมว่าลองได้นะ ไม่ติด!

“!” นัยน์ตาเล็กเบิกกว้าง เมื่อมองเลื่อนลงมาเห็นส่วนที่นูนพองใต้กางเกงบ็อกเซอร์ เพราะปกติถ้าไปต่อกับคู่นอนเช้ามาก็จะรีบกลับ หรือบางครั้งก็จบแล้วแยกย้ายด้วยซ้ำ ไม่มีโอกาสได้เห็นเหตุการณ์นี้เท่าไรนัก

“อะหือ…อีโซ่ กูไม่แปลกใจเลยที่มึงชอบเป็นผัว จะไปหาผัวที่ไหนมาสู้ของมึงได้อีกวะ ผู้ชายคงอายตายเลยถ้าเล็กกว่าของเมีย” มาเบลบ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง

“ว้าย อีเบล!” โซ่ที่ตื่นขึ้นมาพอดี ตกใจที่ตนนั้นไม่ได้สวมเสื้อ ทั้งยังเห็นแท่งเนื้อของตัวเองกำลังตั้งโด่ รีบคว้าผ้าขึ้นมาคลุมตัวอย่างรวดเร็ว อย่าบอกนะว่า…

“อีโซ่ หยุด!” มาเบลรีบพูดดักทาง แค่เห็นหน้าก็รู้ว่าอีกคนกำลังคิดอะไรอยู่

“มึงมาทำอะไรห้องกูเนี่ย” เขาโวยวายทันที

“ขอด่าเถอะ กูแบกมึงกลับบ้านแล้วยังช่วยเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ กว่ากูจะได้นอนรู้ไหมว่าตีอะไร”

“เหรอวะ จำไม่เห็นได้เลย” เมื่อฟังดังนั้นโซ่ก็ยิ้มหน้าเจื่อน พร้อมกับนวดขมับไปด้วยความมึนงง

“ขอบคุณกูเดี๋ยวนี้” หญิงสาวยืนขึ้นข้างเตียง กอดอกแล้วออกคำสั่ง

“เออ...ขอบใจ แล้วมึงพากูกลับมาคนเดียวเลยเหรอวะ”

“ก็เออดิ จะให้กูเดินไปหาพี่เคนแล้วให้พามึงกลับหรือไง แถมกว่าจะลากมึงออกมาได้จะถึงบ้านก็ตีสาม จะให้ไปตามพี่ภูมาช่วยก็ไม่ใช่เรื่อง แล้วมึงนะแรงเยอะฉิบหาย เกือบล้มตั้งหลายรอบเนี่ย” เมื่อสบโอกาสก็บ่นออกมายาวเหยียด ไม่บ่อยนักที่เธอจะชนะเพื่อนสนิท แม้จะเถียงกันเรื่องไร้สาระอยู่ทุกทีแต่มาเบลก็มักจะแพ้เสมอ

“แหะๆ กูขอโทษ ว่าแต่มึงเถอะ กินไปตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ ยังดูแลกูได้อีกเหรอ”

“มึงเคยได้ยินไหม เราจะหายเมาเวลาที่เห็นคนอื่นเมากว่าอะ มึงเลยค่ะ เมาเหมือนหมา แถมเดินเข้าหาคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย เกือบได้เป็นเมียคนในร้านแล้วไหมล่ะ”

“ว้ายบัดสี ถึงกูสวยแต่ไม่ยอมให้ใครเสียบนะคะ” โซ่พูดพร้อมปิดปากด้วยท่าทางรับไม่ได้ จริตที่คนมองเห็นแล้วคันมือยิบๆ อยากฟาดสักที

“ตอแหล รำคาญอะ กูไปนอนต่อดีกว่า เบื่อหน้ามึง” มาเบลด่าเพื่อนสนิท ก่อนจะตัดบทแล้วเดินขึ้นไปบนห้องของตนเอง

โซ่มองตามด้วยความรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก อาจเพราะว่าได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยทำให้สนิทกันมากกว่าเดิม ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเมาขนาดนี้มาก่อน นึกภาพเพื่อนที่ตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับเขา การประคองตนเข้ามาที่บ้านได้คงไม่ง่ายจริงๆ นั่นแหละ พอเหลือบไปเห็นอุปกรณ์ที่อีกฝ่ายใช้ดูแลตัวเองก็ยิ้มอ่อนๆ ออกมา แล้วกล่าวขอบคุณอีกครั้งในใจ