ตอน 34
ยูจินสูดลมหายใจลึก พยายามเลี่ยงสายตา
“งั้น… คุณอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะล้างแผลให้ ข้าว… คุณจะทานบนห้อง หรือที่ห้องอาหารดีคะ”
วาคินเอนตัวพิงโซฟา ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
“ผมจะไปทานกับคุณแม่… และวายุ”
ยูจินพยักหน้าแต่เธอไม่ยอมสบตาเขา
“ค่ะ”
เธอค่อยๆ ก้มลงถอดเสื้อเชิ้ตให้เขา กลิ่นกายผสมกับไออุ่นทำให้หัวใจเต้นแรงจนต้องหลบตาทันที
วาคินเสียงทุ้มต่ำเอ่ยกระซิบใกล้
“ทำไมไม่กล้ามองหน้า… หรือว่ากลัวผม”
ยูจินรีบสวนกลับ เสียงเรียบ แต่แววตาไหววูบ
“ไม่กลัวค่ะ… แค่ไม่จำเป็นต้องมองเวลาถอดเสื้อให้คนไข้”
วาคินหัวเราะเบาในลำคอ
“ปากแข็ง… แต่หน้าแดงขนาดนี้ จะปฏิเสธไปทำไม”
ยูจินชะงัก รีบหันหน้าหนี
“คุณคิดไปเองทั้งนั้น ให้ความร่วมมือหน่อยค่ะ”
ยูจินกัดริมฝีปากแน่น พยายามตั้งสมาธิไม่ให้หวั่นไหว แต่ยิ่งถอดเสื้อเชิ้ตจากแผ่นอกกว้าง กลิ่นกายอุ่นจัดก็ยิ่งทำให้มือเธอสั่น
วาคินเสียงทุ้มกวนๆ
“มือสั่
