ตอน 50
ภิรมย์กับราเชนทร์ที่ยืนรออยู่ถึงกับหันมาสบตากันทันที สีหน้าตกใจเล็กน้อย
“เอ่อ…ครับ? เหมา…ทั้งหมดเลยเหรอครับ?”
วาคินเหลือบตาคมกลับมาเพียงเสี้ยววินาที เสียงทุ้มเรียบกดต่ำ
“ฉันพูดไม่ชัดหรือไง”
สองลูกน้องรีบก้มหน้ารับคำทันควัน
“ครับนาย!”
แม้สีหน้าจะยังอึ้งๆ แต่ก็ไม่กล้าซักถามอะไรอีก รีบแยกไปจัดการตามคำสั่งทันที
วาคินเปิดประตูขึ้นรถหรู ก้าวเข้าไปนั่งอย่างสง่างาม ร่างสูงพิงเบาะช้าๆ รอให้ภิรมย์ขนขนมขึ้นรถ
แม่มุกดาเดินออกมาจากห้องตีแป้ง เช็ดมือลวกๆ กับผ้ากันเปื้อน ก่อนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“มีอะไรหรือเปล่าลูก?”
ทั้งร้านยังคงเงียบอึ้ง ทั้งลูกค้าในร้าน วายุ มัช พริ้มแต่ละคนเหมือนถูกสาปให้แข็งค้าง
ยูจินรีบสูดหายใจ กลืนก้อนแข็งในลำคอ แล้วแสร้งยิ้มบางๆ
“อ๋อ…ค่ะ ลุ! ลูกค้าเหมาขนมทั้งร้านเลยค่ะแม่ รถจอดอยู่ด้านนอก”
แม่มุกดาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนยิ้มกว้างอย่างอุ่นใจ
“ดีเลย วันนี้จะได้ปิด
