ตอน 48
ยูจินสูดหายใจลึก พยายามบังคับเสียงตัวเองให้มั่นคง ก่อนเอื้อมมือไปกดปุ่มเลื่อนกระจกลง
สายตาวายุรีบจับจ้องทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและสับสน
“ยูจิน! เฮียทำอะไรเธอ… เธอโอเคใช่ไหม?”
ยูจินเม้มปากแน่น ก่อนฝืนยิ้มบางๆ ออกมา แต่หางตาสั่นระริกชัดเจน
“ไม่ต้องห่วงนะวายุ เราแค่คุยธุระกับคุณวาคิน เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบตามไปที่ร้าน”
วายุชะงักไปทันที มองเธออย่างไม่ไว้ใจ “แต่ว่า”
เธอส่ายหน้าแรง รีบพูดแทรก “เชื่อฉันนะวายุ ไปก่อนเถอะ”
ฝ่ามือหนาของวาคินยังบังคับลูบไล้ ต้นขาเธอไว้เบาๆ แล้วเลื่อนปลดกระดุมเสื้อเธอ จากเม็ดล่างสูงขึ้นมาเลื่อยๆ ราวกับเตือนว่าไม่ให้พูดอะไรเกินกว่านี้ ดวงตาคมกริบของเขา จับจ้องน้องชายอย่างเย็นชา
วายุกำหมัดแน่น สายตาเต็มไปด้วยความโกรธและไม่เข้าใจ เขาอยากพุ่งเข้าไปดึงยูจินออกมา แต่ติดที่คนของเฮียยืนขวาง ทั้ง ภิรมย์ และ ราเชนทร์ ต่างยืนนิ่งไม่หลบ
ยูจินหันมองเขาอีกครั
