ตอน 36
แต่หัวใจยังไม่แข็งพอ ยูจินเดินวนหาของย้อมใจ จนไปเจอตู้เก็บวิสกี้เก่าที่อยู่ข้างทีวีขนาดใหญ่ เธอยกขึ้นดื่มรวดเดียวความร้อนแล่นลงคอก่อนหยุด หายใจถี่เพื่อกลบความเจ็บปวดในอก
ไม่นานเสียงประตูเปิดออก…
วาคินเดินเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ ท่าทางยังอ่อนแรง แต่ไม่ยอมให้ใครเห็น ยูจินตกใจรีบพุ่งไปพยุง
“คุณ… มากับใครคะ ทำไมถึงเดินมาเองได้?”
น้ำเสียงเธอสั่น เผลอเผ็ดร้อนขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ
“งั้นถ้าไม่มีฉัน… คุณก็ดูแลตัวเองได้สิ?”
วาคินเหลือบตามอง ก่อนตอบเรียบๆ
“ราเชนทร์ขึ้นมาส่ง”
เขาขยับใกล้มากขึ้น แววตาคมกริบสะกดเธอไว้ไม่ให้ถอยหนี แล้วริมฝีปากก็ขยับเบาๆ แต่กดลึกจนใจเธอสะท้าน
“ผมได้กลิ่นเหล้าคุณ"
ยูจินทรุดตัวนั่งลงข้างโซฟา สายตาเริ่มพร่ามัวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอพยายามพยุงวาคินให้นั่งลง แต่ปลายนิ้วกลับเลื่อนลากบนแขนเขาอย่างเผลอตัว
“คุณ… หายเจ็บบ้างหรือยังคะ?”
เสียงหวานเอ่ยถาม ทั้งน้ำเสียง
