ตอน 70
เธอค่อยๆ โอนเอนตัวไปข้างหลัง พนักพิงโซฟาไม่สามารถรับน้ำหนักร่างได้เต็มที่
ก่อนร่างสง่างามจะทรุดฮวบลงกับโซฟา น้ำตาซึมรอบดวงตา
วายุ~~
“คุณแม่!”
เขารีบโผเข้าไปประคองทันที ใบหน้าตื่นตระหนกเต็มเปี่ยม คนใช้และลูกน้องรีบกรูกันเข้ามาในห้อง
บรรยากาศวุ่นวายเต็มไปด้วย เสียงเรียกและเสียงฝีเท้าวิ่งพล่าน
ภิรมย์ยืนเงียบ น้ำตาไหลอาบแก้ม
คำพูดสั้นๆ ของเขา… ทำให้หัวใจของทุกคนในห้องพังทลาย
สองวันก่อนที่ริมชายหาดมิลาน...
คืนหนึ่งคลื่นทะเลซัดแรง ลมพัดเย็นเฉียบ ร่างชายสูงใหญ่ลอยตามกระแสน้ำ สติเลือนลาง หน้าผากแตกเลือดไหล กระสุนเจาะท้องทำให้เขาแทบหมดสติ แผลถลอกและฟกช้ำเต็มตัว
คลื่นซัดร่างเขาจนติดชายฝั่ง เขาล้มลงบนทรายเปียก ร่างกายสั่นเทา ลมหายใจรวยริน
ทันใด ครอบครัวชาวประมงสามคน ที่กำลังออกชายหาดช่วงเช้าวันรุ่งเห็นร่างเขา
“พระเจ้า! มีคนล้มอยู่บนหาด!”
พวกเขารีบวิ่งเข้าไปดึงร่างวาคินขึ้นมาอย่าง
