มาเฟียร้ายพ่ายรักยูจิน

แผนบุกถ้ำเสื้อแต่ถูกอินทรีย์ขยี้

ตอน 12

🕚 11:00 น.ร้านเบเกอรี่เจียงกุล

แดดยามสายสาดลอดกระจกหน้าร้าน เบเกอรี่ชื่อดังประจำย่าน

แม่มาลี พนักงานในร้านมาเปิดร้านรอ ตรงเวลาเป๊ะทุกวัน

"สวัสดีค่ะคุณมุกดา..."

ก่อนจะเหลือบไปเห็นเนอาร์ เดินถือกระเป๋าคุณแม่ตามมา

"อ้าว... คุณเนอาร์ สวัสดีค่ะ"

เนอาร์ ตอบด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

"สวัสดีครับป้ามาลี..."

เนอาร์ เดินเคียงมากับ คุณแม่ สีหน้าของเขาดูเรียบนิ่ง แต่หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่า...มีบางอย่างกำลังกวนใจ

คุณแม่มุดดา

“วันนี้เพื่อนของยูจินจะมาหรือเปล่าลูก?”

เนอาร์

“ยูจินมีเรียนเช้าครับ แต่ถ้าส่งขนมทันบอกน้องไว้ ว่าจะไปรับที่มหาลัยช่วงบ่าย…”

คุณแม่มุกดา ยิ้มนิดๆ

“แม่ยังจำได้เลย ตอนปีหนึ่ง ทั้งแก๊งมาช่วยอบขนมทุกวัน กลิ่นคุกกี้ยังไม่ทันออกเตา ก็กินกันไปครึ่งถาดแล้ว”

เนอาร์ เผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย

แต่แววตากลับมีแต่ความกังวลเรื่องหนี้สิน ที่ต้นเองสร้างแล้วให้คุณพ่อรับภาระ แม่กับน้องยังไม่กล้าบอกความจริงให้ฟังเลย กลัวแม้จะคิดหนักน้องสาวก็กำลังเรียนปีสี่

เสียงถอนหายใจของเขาดัง พอให้แม่หันมามองก่อนจะถามเบาๆ ด้วยความห่วงใย

คุณแม่มุกดา

“มีอะไรไม่สบายใจไหมลูก... เรื่องหนี้ทางธุรกิจใช่ไหมที่ทำให้เครียดขนาดนี้ หรือมีอะไรที่มากกว่านั้น..?

เนอาร์ ชะงักเล็กน้อย แต่เขากลับถอนหายใจเมื่อได้ยินคุณแม่ พูดขึ้นเบาๆ

คุณแม่มุกดา

“เนอาร์…พักผ่อนบ้างนะลูก ช่วงนี้แม่เห็นหน้าตาไม่ค่อยสดใสเลย เหนื่อยเดินทางกลับใช่ไหม วันนี้ไม่ต้องช่วยแม่ก็ได้ เดี๋ยวแม่เรียกรถส่งขนมได้ลูก”

เนอาร์ ยิ้มบาง พูดเรียบๆ

“แค่พักน้อยครับแม่ เดี๋ยวคืนนี้จะรีบนอน ไม่ต้องห่วงนะครับ วันนี้พร้อมเป็นลูกจ้างร้านเบเกอรี่เจียงกุลทั้งวันครับ....

คุณแม่ส่งยิ้มหวานอบอุ่นให้กับลูกชาย...

🕓 เวลา 16.00 น. ลานจอดรถมหา’ลัย

ยูจิน นั่งคิดทั้งวันหลังจากที่เธอปะทะกับ วาคิน เธอต้องรู้ให้ได้ว่าเขา กับพี่เนอาร์ของเธอเกี่ยงข้องกันยังไง เธอจึงคิดแผนบุกถ้ำเสือเพื่อหาข้อมูลในบ้านวายุ

ยูจิน เดินมาหยุดข้างๆ วายุที่กำลังจะขึ้นรถก่อนจะเอ่ยเสียงใสๆ แบบที่คนฟังไม่ทันตั้งตัว

“วันนี้ไปบ้านเธอได้ปะ?”

วายุชะงัก หันมามองเธอด้วยความงงจัด

“...หืม? ไปบ้านเรา?”

ยูจิน

“ก็...ใช่สิ ไม่ใช่แค่ฉันนะ มัชกับพริ้มก็ไปด้วย~”

(หันไปขอแรงเสริม)

มัช ยิ้มกว้างทันที

“จริง! วันนี้เราว่างหมดเลยนะ ว่าจะไปหาของกินด้วยกัน”

พริ้ม พยักหน้ารัว

“แล้วเธอก็เคยบอกนี่ ว่าคุณแม่บ้านทำขนมอร่อย อยากลองชิมมานานแล้วอะ!”

วายุยังงงๆ แต่ก็ยิ้ม

เขาไม่ได้สงสัยอะไรเลย เพราะทั้งหมดดูธรรมชาติสุดๆ

“เอ่อ... ได้สิ! เดี๋ยวโทรบอกแม่บ้านให้ เตรียมของนิดหน่อยนะ”

ยูจินแอบสบตากับมัชข้างหลังเล็กน้อย ยิ้มมุมปากแบบคนมีแผน

เธอเตรียมการไว้แล้วทุกอย่าง และวันนี้แหละ... เธอจะได้เข้าไป "ในถ้ำเสือ"

🕕18.00 น. คฤหาสน์เซอร์เรส

ประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่เปิดออกอัตโนมัติ กล้องวงจรปิดหมุนตามรถ ก่อนจะหยุดลงเมื่อรถเคลื่อนผ่านเข้ามา

วายุ ขับเข้าไปตามทางเรียบหินแกรนิตอย่างเป็นปกติ ไม่รู้สึกอะไรเพราะเขาชิน

แต่ข้างๆ...

ยูจิน นั่งนิ่งอยู่เบาะหน้า เธอแอบสะดุ้งเบาๆ ตอนเห็น 'บอดี้การ์ด 2 คน' ยืนเรียงตรงริมประตูรั้วในท่าประจำตำแหน่ง

ยูจินแอบขยับตัว เธอกลืนน้ำลายแบบไม่ให้วายุรู้ตัว ไม่เคยเห็นบ้านใครมีคนยืนเฝ้า ราวกับกำลังเข้าเขตทหารขนาดนี้…

...รถพริ้ม ขับตามหลังเข้ามา

ในรถอีกคัน มัช กับ พริ้ม กำลังคุยกันเรื่องเมนูของหวาน แต่ทันทีที่รถขับเข้าเขตบ้าน

มัชตาโต!

เธอกวาดตามองบอดี้การ์ดหน้าประตู แล้วตามด้วยหลังคาบ้านขนาดใหญ่แบบบ้านประธานาธิบดี!

มัช

“กรี๊ดดดดดดดดดด!! ยัยพริ้มมมม! นี่บ้านวายุเหรอ!? นี่บ้านหรออออ!!! หรือโรงแรมห้าดาวเปิดใหม่!!!???”

(เสียงสูงจนคนขับรถคันหน้าอาจได้ยิน)

พริ้ม สะดุ้ง หันมามองทันที

“ย่ะ! เบาเสียงหน่อยยย เขาได้ยินหมดแน่เลย!”

มัช เอามือทาบอก

“ชั้นนึกว่าเธอพูดเวอร์เฉยๆ ที่ไหนได้... กรี๊ด บอดี้การ์ดยืนเฝ้าทางเข้า แล้วดูสิ! ตรงบันไดหน้าประตู มีอีกตั้งสองคน!! โอ๊ยย ชั้นจะเป็นลม!!”

หยิบพัดในกระเป๋าออกมาปัดแรง!

พริ้ม หัวเราะแห้งๆ

“อย่าทำบ้านเขาแตกนะมัช... นี่คฤหาสน์เซอร์เรส ของจริง

ยูจิน พึมพำในใจ

“แค่มากินข้าวบ้านเพื่อน แต่รู้สึกเหมือนมาภารกิจลับ…”

วายุ หันมายิ้ม

“ถึงแล้ว ลงเลย~ แม่บ้านเตรียมไว้แล้ว”

ยูจิน

ยิ้มตอบ... แต่ในใจคือ กำลังวางแผนเต็มที่

วายุ จัดแจงทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาโทรสั่งแม่บ้านจัดโต๊ะปาร์ตี้เล็กๆ ที่สวนด้านหลังบ้าน แสงไฟประดับอบอุ่น อาหารกลิ่นหอม เขายิ้มเงียบๆ เพราะแอบดีใจที่

“ยูจินอยากมาบ้านเขา”

แต่เขาไม่รู้เลยว่า... ยูจินมาด้วย “เหตุผลอื่น”

สวนหลังบ้าน...

โต๊ะปาร์ตี้เล็กๆ จัดไว้เรียบร้อย ยูจินนั่งอยู่ข้างมัชและพริ้ม ตรงข้ามวายุ ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติเหมือนเพื่อน สนิทมาสังสรรค์เย็นวันศุกร์

วายุ

“กินเยอะๆ เลยนะ แม่บ้านทำเมนูโปรดของเราทุกคนเลย”

พริ้ม

“บ้านเธอสวยมากเลยวายุ บรรยากาศแบบรีสอร์ตเลยอะ”

มัช

“แล้วเค้กนี่คือสุดอะ! ฝากตัวเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้ได้มั้ยเนี่ย~”

วายุ ตอบทันที

"เค้กนี้ของเราเอง วันเกิดคุณแม่วันก่อน เราให้ป้าปิ่นเก็บไว้ให้..."

ยูจินนั่งอมยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

มัช พูดต่อแบบสงสัยนิดๆ

"รสชาติคุ้นๆปากมาก คือ แบบอร่อยรสชาติคุ้นเคย"

วายุ หันไปมองยูจิน แล้วยิ้มหวาน

"เค้กร้านเบเกอรี่เจียงกุลเขาแหละ..."

เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้น แต่ยูจินกลับแสร้งหัวเราะไปด้วย ทั้งที่ใจลอบสังเกตทุกอย่างรอบตัว

สายตาเธอกวาดมอง... จากมุมสวน ลานจอดรถ ริมระเบียง

.... มุมลับด้านในคฤหาสน์

ยูจินหันไปทางมัชกับพริ้ม เบาเสียงลง

“คืนนี้ ฉันจะหาทางเข้าไปดูข้างในบ้าน อย่าให้วายุรู้เด็ดขาด”

มัช

“เธอบ้าเหรอ!? ยูจิน นี้พวกเราคิดว่าเธอพูดเล่นนะ"

พริ้ม

“จริง! นี่เธอจะไปแอบสืบจริงๆ เหรอ?”

ยูจินเม้มปาก พยักหน้า

“ใช่...ฉันอยากรู้ ว่าเขาเกี่ยวอะไรกับเนอาร์”