ตอน 67
ทันทีที่ยูจินเรียก บอดี้การ์ดทั้งสองคนพยักหน้าตอบรับทันที
“รับคำสั่งครับ!”
ไม่รอช้า พวกเขารีบวิ่งเข้ามาจากลานจอดรถ ด้วยท่าทางฉับไวและมุ่งมั่น
รองเท้าหนังตีกับพื้นหินอ่อนดัง “ตึก… ตึก… ตึก…”
แต่เมื่อเข้ามาใกล้ วายุกลับสะบัดตัวออกทันที
“ไม่ต้อง!” เสียงทุ้มขุ่นเคือง
“นี่มันลูกน้องเฮีย เราไม่อยากให้ใครมาแตะต้องตัวเรา”
บอดี้การ์ดหยุดชะงักเล็กน้อย ก้มศีรษะตามคำสั่ง ก่อนถอยห่าง เพื่อไม่ละเมิดความตั้งใจของเขา
“ถ้าเธอไม่ช่วยพยุง เราจะเดินเองไหวเหรอ?”
วายุปรายตามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ถ้าเธอไม่ช่วยพยุงเรา… งั้นเราเดินเองก็ได้”
ยูจินถอนหายใจเบา
"เราพยุงเธอเอง... ปะ!
แขนบางโอบรอบเอวของเขาแน่นขึ้น ขณะที่ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าคฤหาสน์ ด้วยความเซแต่ยังรักษาสมดุลได้
เสียงหัวเราะเบาๆ ของวายุดังขึ้น
“เห็นมั้ย… สุดท้ายเธอก็ต้องพยุงเราอยู่ดี”
บรรยากาศของคฤหาสน์ยามดึก ยิ่งทำให้ความใกล้ชิดข
