เทียนหลงจ้องมองเฟิงลี่เซียนด้วยสายตาไม่พอใจ ทว่าก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมาเป็นการหักหน้าหญิงสาว นางฟ้าแห่งจูเชว่ดูเหมือนจะรู้ตัวจึงถอยห่างจากเทียนหลง เจ้าหล่อนก้าวเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายของตนเองแล้วหันไปยิ้มให้แก่รวิสราที่ย้ายตัวเองไปยืนอยู่มุมห้อง พร้อมกับโบกมือลาหญิงสาวชาวไทยด้วยท่าทีแจ่มใสร่าเริง
“ฉันกลับก่อนนะคะ ยังไงพรุ่งนี้ฉันจะแวะมาหาคุณเล็กใหม่นะคะ”
“ค่ะ…”
คนถูกลาได้แต่โบกมือตอบ แล้วพยักหน้าหงึกหงักรับด้วยท่าทีเกร็งๆ พร้อมกับอดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองสีหน้าเยียบเย็นแข็งกระด้างของเทียนหลง ก่อนจะเมินหน้าหนีในตอนที่เฟิงลี่เซียนก้าวออกจากห้องนี้ไป
ทางด้านเฟิงลี่เซียนที่เดินออกมาจากห้องนั้นเป็นคนแรก เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลหลงช้าๆ ทว่าท่าทีในยามเดินเต็มไปด้วยความสง่างาม จนผู้ที่มองอยู่ต่างทอดถอนใจในความชื่นชมกับท่วงท่างดงามนั้น ทว่าคนถูกมองไม่สนใจ เธอก้าวตรงไปยังชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยื
