คล้อยหลังผู้เป็นนาย ประตูไม้บานนั้นพลันปิดสนิท บุคคลทั้งสาม ที่เหลือยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ขณะสมองที่เริ่มคิดหาทางว่าตนเอง ควรจะลงมือทำอะไรต่อจากนี้หากต้องการทำตามประกาศิตแห่งมังกรในการจะรวมเหล่ามาเฟียให้เป็นหนึ่ง โดยเฉพาะอุปสรรคใหญ่ทั้งสามอย่างเสวียนอู่ จูเชว่ และไป๋หู่!
โดยเฉพาะไป๋หู่! ที่อำนาจและเม็ดเงินต่างมีไม่ต่างจากชิงหลง อาจด้อยกว่าแต่ก็ไม่มากนัก...
“นายว่าไงหนิงเหอ”
หานเฟิงถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความหนักใจ
รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมถูกจุดขึ้นบนริมฝีปากของผู้นำแห่งตระกูลเฉียว แล้วคำตอบสั้นๆ ก็หลุดออกมาจากปากอีกฝ่ายทันที “ฉันเห็นด้วยกับเทียนหลง”
หน้าที่ของเขาคือแผ้วถางเส้นทางเพื่อให้เศียรมังกรได้ไปอยู่ ณ จุดนั้น เมื่อเจ้านายผู้หลับใหลได้ฟื้นตื่นและบัญชาออกมาแล้ว ลูกน้องเช่นเขาจะไม่ยินดีกับคำสั่งนั้นได้อย่างไร
หานเฟิงเองก็เข้าใจ หากเพราะอยู่ในโลก
