เมื่อเดินพ้นจากตัวอาคาร รวิสราก็เห็นร่างสูงในชุดสูทพอดีตัวขับเน้นร่างสูงใหญ่ให้ดูโดดเด่น กำลังยืนพิงรถลิโมฯ สีดำมันปลาบคล้ายกับจะรอเธออยู่ เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้เขา ชายหนุ่มก็หันมามองเธอ ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นของเขาเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก มีเพียงดวงตาของเขาเท่านั้นกระมังที่บ่งบอกชัดว่าเขาเป็นมนุษย์ไม่ใช่หุ่นยนต์ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่สะท้อนความรู้สึกนึกคิดของผู้ชายตรงหน้าให้เธอได้รับรู้
และยามนี้ดวงตาคมกริบสีดำสนิทของเขาก็กำลังมองเธอด้วยสายตาพึงพอใจที่เธอรักษาสัญญา
“คุยธุระเสร็จแล้วเหรอ” ชายหนุ่มถามคล้ายกับจะชวนคุย
หญิงสาวหยุดยืนตรงหน้าเขาพอดี เธอมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคืองนิดๆ แต่ก็ยอมรับในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแต่โดยดี “เรียบร้อยแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบรับด้วยท่าทีแข็งๆ เพราะถึงยอมรับแต่ก็ใช่ว่าเธอจะเต็มใจ
ชายหนุ่มแม้เห็นว่าเธอไม่พอใจ แต่ก็ยอมทำตัวเป็นแมวเชื่องๆ ของเขา เทียนหลงจึงไม่ถือสาหาควา
