“ก็เมื่อคืนเราออกจะเร่าร้อนกันทั้งคืน” เธอทำท่าทางบิดไปมาเหมือนอับอาย รัชวินทร์หรี่ตามอง ก่อนจะนึกคาดโทษแม่ตัวดี หนีหายไปไหนตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้น แล้วยอมให้คนอื่นมาสวมรอย เอาเถอะ เขาจะเล่นตามเกมแม่นี่ ทนอีกนิดเดียวเท่านั้น เดรกก็จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
“โอเค ผมเข้าใจแล้ว เมื่อคืนผมเร่าร้อนมาก” เขาพูดไม่จบ ถ้าเธอฟังและตีความหมายให้ดีกว่านี้ ก็จะเข้าใจว่าเขาเร่าร้อน แต่อาจไม่ใช่กับเธอ
“ราร์ดหิวหรือยังคะ” พอได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอก็เอ่ยถามเขาอย่างเอาอกเอาใจ
“ถามเหมือนคุณจะทำอาหารให้ผมเลย” เขาเยาะเหยียดยิ้ม แต่เธอเอาแต่ซบอกของเขาเลยไม่ได้สนใจน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
“แหม... ป่านนี้ภรรยาก้นครัวของคุณคงทำเอาไว้แล้ว เราก็แค่ลงไปกิน” เธอพูดยิ้มๆ กอดเขาแนบชิดแน่นขึ้น ไม่ได้กอดเขาแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ
“ก็... จริงนะ” เขาหรี่ตามองคนในอ้อมแขน “ผมอยากอาบน้ำแล้วนะ” เขาตัดบท พิมพ์สิริไม่ใช่แม่
