“อ๊า...” เสียงครางของเขาทำให้เธอได้ใจ ค่อยๆ กลืนกินเขาอีก มือบางก็รูดรัดขึ้นลงเป็นจังหวะไปพร้อมๆ กับริมฝีปากอิ่มที่ทำงานประสานกันอย่างลงตัว มือหนาเริ่มสะเปะสะปะมากดที่ศีรษะของเธอ แก้วกัลยาสัมผัสได้ถึงแรงดึงทึ้งและกดลงอย่างต่อเนื่อง เธอปลดปล่อยตัวตนของเขา หอบหายใจสะท้าน ก้มลงไปกลืนกินเขาใหม่ และขยับมือเร็วขึ้น
ใบหน้าของรัชวินทร์กระตุก เขาคำรามลั่นก่อนจะปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาจนหมดสิ้น หญิงสาวทำความสะอาดร่างชุ่มเหงื่อของเขาอีกครั้งก่อนจะกลับมานอนในอ้อมกอดของเขา
อ้อมกอดของเขารัดแน่นเหลือเกิน มือไม้ยังสะเปะสะปะเหมือนยังไม่เพียงพอ เธอเองก็ใจสั่นหวั่นไหว ค่อยๆ เลื่อนมือไปจับแก่นกายของเขาอีกครั้ง
“พี่ราร์ดคะ”
“อือ...” เสียงตอบรับของเขากึ่งเข้าใจและไม่เข้าใจ เธอพลิกร่างเขาให้นอนหงาย
“ยังไม่พอเหรอคะ” เธอถามอย่างเอียงอาย ถ้าเขามีสติคงไม่กล้าสู้หน้า แต่นี่เขาเมา มือของเขาเลื่อนมาสัมผัสกับเรือนกา
