ดูร่างกายเขาจะอ่อนแอมากนะ ไงแกก็ดูแลดีๆ แล้วกัน หวังว่าฉันมาคราวหน้า คงได้คุยกับเขาเป็นประโยคยาวๆ” คุณหมอหนุ่มว่าเพราะคนป่วยได้รับน้ำเกลือก็สามารถทดแทนสารอาหารที่ร่างกายต้องกินเข้าไปได้ ในเมื่อคนป่วยไม่ได้สติกินอะไรไม่ได้
“เออๆ รู้แล้วน่า” ชัชวินทร์เดินมาส่งเพื่อน ก่อนจะกลับไปดูคนป่วยในห้อง เขากอดอกมอง เดินไปเดินมารอบเตียงอย่างใช้ความคิด ก่อนจะยืนข้องอยู่ข้างเตียงอยู่แบบนั้น
“อือ...” คนที่ป่วยหลายวันค่อยๆ ได้สติ ก่อนจะปรือตาขึ้นอย่างง่วงงุนเพราะฤทธิ์ยา แล้วสะดุ้งที่เห็นหน้าชัชวินทร์ เขากำลังยืนกอดอกมองเธออยู่ปลายเตียง สายตาของเขาแปลกกว่าครั้งไหนๆ และเธอก็ไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“เป็นไงบ้าง” เขาเอ่ยถามก่อน ลอบสังเกตดูเธอไปทั้งตัว
“มะปรางป่วยหลายวันไหมคะ แค่กๆ” เธอพูดแล้วก็ไอ กระหายน้ำจนลำคอเป็นผง ตอนที่คุยกับคุณหมอ ไม่ได้คุยอะไรกันมากเพราะเธอง่วงตาจะปิดอยู่ตลอดเวลาเพราะฤทธิ์ยา
