“น้องแก้วครับ มีความสุขมากๆ นะครับ” คุณครูหนุ่มเพิ่งมีโอกาสอวยพรให้หญิงสาวที่ตนหมายปองเอาไว้ เพราะยังหาโอกาสไม่ได้ เอกวิทย์หน้าเศร้าสร้อย มองหญิงสาวตาละห้อย ไม่คิดว่าผู้หญิงที่หมายตาเอาไว้นานหลายปี จะตกเป็นของคนอื่น ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีคู่แข่งคนไหนสนิทสนมกับเธอเท่าเขามาก่อน
“ต้องมีความสุขอยู่แล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ แต่ถ้าเบื่อเมื่อไหร่จะโล๊ะให้ แต่คงนานหน่อยนะ เพราะเจ้าสาวของฉันยังสดใหม่อยู่” ประโยคหลังรัชวินทร์กระซิบที่หูของคุณครูหนุ่ม ให้ได้ยินกันสองคน น้ำเสียงเยาะเย้ยนั้นทำให้คุณครูหนุ่มถึงกับเลือดขึ้นหน้า
“นี่คุณ!!!” เอกวิทย์ตกใจกับประโยคนั้นของเจ้าบ่าว ทั้งยังโกรธจัดจนอยากต่อยหน้ายียวนนั้นให้คว่ำ
“ไปเข้าหอกันเถอะเมียจ๋า... ผัวอยากนอนกอดเมีย” คนเมาอุ้มร่างเจ้าสาวขึ้นแล้วเดินอาดๆ เข้าห้อง ญาติผู้ใหญ่คนอื่นๆ ถึงกับยกมือขึ้นทาบอก ก่อนจะตามไปแต่ไม่ทันเสียแล้ว รัชวินทร์อุ้มแก้วกัลยา
